Het ding ziet eruit als een oostblok-ode aan de Space Age en heeft een pingpongbal als bekroning: hoe zijn de Windsors aan dit verrukkelijke misbaksel gekomen?
In 1969 werd toen nog prins Charles door zijn moedertje gekroond tot de prins van Wales, traditioneel de titel van de troonopvolger. Hij was er klaar voor, er moest alleen nog een kroon komen.
Normaal gesproken zou dat de verguld zilveren ↑ coronet (een vrij bescheiden kroon) van George zijn. Toen koning Edward in 1936 voor Wallis Simpson de troon opgaf en zijn koninkrijk verliet, nam de snoodaard zijn kroon echter mee. Deze constitutionele bijna-crisis bracht Edwards broer op de troon, die als George VI regeerde. George VI was de vader van de huidige Queen.
Even terug naar de kroon: die mocht Edward helemaal niet meenemen. De Queen Mum (die door de exit van Edward de nieuwe koningin-gemalin was geworden) had echter zo de pest aan haar zwager en Wallis dat ze liever een nieuwe kroon voor Charles liet maken, dan 'm terugvragen aan het stel voor de kroning van haar kleinzoon. Zo kreeg architect, beeldhouwer, juwelier en kunstenaar Louis Osman de opdracht iets in elkaar te flansen wat niet al te decadent was en 'de tijdgeest zou uitademen'.
Osman was een creatieve hippie die er vermoedelijk een pretsigaret op rookte en zich liet inspireren door de Space Age, destijds het toppunt van trendy. Hij leverde een gestroomlijnd modern ontwerp af, met daarin de onvermijdelijke traditionele symbolen, zoals de insignes van de prins van Wales en een christelijk kruis. Een cool accent is dat er diamanten in het sterrenbeeld van Schorpioen op zijn gezet, het hemelteken waaronder Charles is geboren, op 14 november.
Verder nog wat kruizen en fleur de lys assorti, gemaakt uit een van de laatste restjes goud die in Wales is gevonden. Charles had zelf ook nog een verzoekje: hij wilde een model dat hij zonder pruik kon dragen en waarbij zijn beroemde flaporen gewoon te zien zouden zijn. Er werd een wassen mal van het koninklijk hoofd gemaakt (oh, to be in that room…) en als bufferrandje kwam er hermelijn onder dat vast werd gezet aan de paars fluwelen muts aan de binnenkant.
Het een en ander vloekte zalig met de abstracte lijnen van de rest, Osmans nieuwe technieken bleken nogal een leerproces van vallen en opstaan te zijn en toen de kroon eindelijk klaar was, moest ie al heel snel worden gebruikt. Voor de nog ontbrekende wereldbol die er bovenop moest, werd toen zonder blikken of blozen een pingpongbal met bladgoud bekleed, wat het sieraad onmiddellijk de oneerbiedige bijnaam 'pingpongbalkroon' opleverde.
De kroning verliep vlot, de kroon was lekker licht, de kersverse kroonprins hoorde pas later dat er ooit getafeltennist was met zijn 'wereldbol' en kon daar smakelijk om lachen. De Windsors vonden het, aangevoerd door de Queen Mum, 'een heel apart ontwerp' dat binnenskamers 'liefdevol grinnikend' werd omschreven als 'de lelijkste kroon ooit'.
De originele troonopvolgerkroon keerde overigens in 1972, na de dood van Edward, terug naar Engeland en bevindt zich momenteel in de Tower of London. Prins William kan dus te zijner tijd kiezen. Het zal vermoedelijk de pingpongbalkroon worden: vader en zoon hebben hetzelfde gevoel voor humor.
Foto's © Getty Images, BSR Agency, The Royal Family, bron: Town & Country
