Soms kan ik intens terug verlangen naar de tijd waarin je celebs nog vrolijk mocht vragen naar hun liefdesleven, hun outfit en hoe ze in vredesnaam Size Zero bleven zonder op de intensive care terecht te komen.
Sinds alle #AskHerMore en #TimesUp hashtags moeten we als entertainmentjournalisten nóg meer op onze tenen lopen om de toch al lichtgeraakte ego’s niet te ontrieven. Neem de arme collega die het waagde bij Nicole Kidman te informeren naar haar favoriete pruikmomenten. Op zich geen rare vraag: Nicole draagt voor haar werk vele pruiken en is dit jaar in twee producties met zo’n ding te zien. Kidman reageerde alsof hij de prijs van haar botoxabonnement wilde weten: “Wat een afschuwelijke vraag, daar geef ik geen antwoord op.” Alsof het popje daar níet hevig overbetaald zat om vragen te beantwoorden over haar film – in ‘Destroyer’ draagt ze een opvallende grijze pruik.
Nicole is niet de enige celeb die zichzelf zo serieus neemt dat ze het uitsluitend nog over Belangrijke Zaken wenst te hebben. Popprinsessen die halfnaakt hun geld bijeen twerken, beweren dat dit het toppunt van feminisme is. Niet gehinderd door enige kennis kwaakt Lily Allen als een ‘expert’ over alles, van gezondheidskwesties tot politieke controverses. En Madonna heeft de mond vol van de klimaatcrisis, maar neemt wel voor duizenden euro’s een private jet voor een tochtje van nog geen 200 km. De Engelse milieubeweging rekende even de uitstoot uit: 2.907 ton, terwijl een auto haar voor 0,081 uitstoot en 22 euro aan benzine van A naar B had gebracht. Hoezo, geloofwaardig?
Ik begrijp dat celebs zich graag breed in de markt zetten, maar het interesseert me niet zo dat Nicole diepe gedachten heeft over het existentialisme. Of dat Reese Witherspoon – leven vol privileges, schatrijk – zó begaan is met de groeiende kloof tussen arm en rijk. Als ze alles weggeeft aan een goed doel om op een minimumloon in een achterstandswijk te gaan wonen, wordt het een ander verhaal. Zo niet, dan hoef ik geen preken van wereldvreemde multimiljonairs die in een andere tijd hooguit hofnar zouden zijn geweest. De aandacht voor meer diversiteit en gelijkheid is geweldig, maar er zijn ook vreugdeloze zuurpruimen aangehaakt die lijken te vergeten waarom we ook alweer interesse voor hen hebben. Iets met showbusiness en entertainment. Doe mij Twitter-genie James Blunt die zonder filter overal oergeestig commentaar op heeft. Of Kristen Bell die bij Ellen filmpjes laat zien waarin ze snikkend van blijdschap een bezoekje van een luiaard voor haar verjaardag kreeg. Als zij aandacht vragen voor iets, wil ik best even luisteren. En als Nicole de pruikenvraag met humor in de richting van een pruikenstichting had gesponnen, hadden zowel zij als de mensen met haarproblemen er nog wat aan overgehouden. Maar verontwaardigd zijn omdat iemand je tijdens een persmoment een vraag stelt? Doe even normaal, Nicole.
