Journaliste en society-watcher Ella Vermeulen becommentarieert de wereld van Hollywood en omstreken. Dit keer: het huwelijk van Meghan en Harry.
Uitkijkend naar de Royal Wedding in mei heb ik de afgelopen weken enorm genoten van de Meghan Mania. Vooral ook omdat er zoveel pertinente onzin is geschreven. ‘Meghan als redder van de Windsors’, dat werk. Calm down, dear. Alsof een instituut dat zich eeuwenlang in stand heeft weten te houden met voorspelbaarheid, zich laat meeslepen door een Amerikaanse starlet, die zo laag in de royal hiërarchie komt te staan dat ze blij mag zijn met elke titel hoger dan freule.
Calm down, dear
Begrijp me niet verkeerd, ik vind Meghan leuk. Zelfverzekerd en idealistisch met glamour: de Windsors hadden het slechter kunnen treffen. Maar het idee dat ze zichzelf kan blijven en zo als ‘frisse wind’ het hele Britse koningshuis zal veranderen, is absurd. Om te beginnen valt er nog wel wat bij te schaven aan haar royal manieren, want logisch of niet: dat protocol houdt de hele boel bij elkaar. Het betekent niet meer met de benen over elkaar geslagen zitten zoals bij de Invictus Games (en al helemaal niet in trendy gescheurde jeans) en niet meer vóór prins Harry lopen zoals in Nottingham. En haar gezwaai mag ook wat minder Hollywood en wat meer in de stijl van de ingetogen (en minder vermoeiende) Windsor Wuif.
En er is meer: zolang in haar paspoort nog Verenigde Staten staat, hoeft de vrijgevochten Amerikaanse bijvoorbeeld voor niemand kniksjes (kleine buiginkjes) te maken. Eenmaal genaturaliseerd tot Brits staatsburger wordt van haar echter een reverence verwacht als ze de Queen ontmoet én de andere leden uit de eredivisie van de Windsors. Dat houdt in: voor alle leden die via bloedverwantschap bij de koninklijke familie horen. Dus ook de Yorkies en technisch gezien zelfs prins George en prinses Charlotte (al wordt daar vermoedelijk mee gewacht tot die meerderjarig zijn). Eenmaal getrouwd met Harry vallen de Yorkies af, maar blijft uit royal politesse Meghans kniksjesplicht voor de Cambridge’jes, haar schoonouders Charles en Camilla en de Queen en prins Philip bestaan.
Zou Meghan ook op Harry zijn gevallen als hij loodgieter in Leeds was geweest?
Ik weet niet hoe sexy Meghan, eraan gewend om zelf in het middelpunt van de belangstelling te staan, het zal vinden om levenslang voor haar schoonzusje te moeten buigen. Zoals ik me ook afvraag of Harry wel echt het type is om te settelen. En zo mijn twijfels heb of ze eveneens voor hem zou zijn gevallen als hij, pakweg, loodgieter te Leeds was geweest. Het gemak waarmee ze haar eigen leven opgeeft voor een paleisleven getuigt eerder van enig opportunisme dan van het feminisme waar ze de mond zo van vol heeft. Ik gun de tortels een lang en gelukkig huwelijk, maar tussen jou en mij: ik schat het in op vijf, zes jaar, twee kinderen en dan een lucratieve exit voor Meghan en weer wilde jaren voor Harry. Er zijn vele manieren om een Happy Ever After te krijgen.