Als erevoorzitter van het Prins Claus Fonds (voor cultuur en ontwikkeling) dat 20 jaar bestaat, reikte prins Constantijn gisteren prijzen uit. Hij gaf ook een leuk interview aan de NRC, waarvan we de highlights even samenvatten.
De prins blijkt geen snob te zijn: “Bij musea voor moderne kunst blijft toch het grote probleem dat je niets mag aanraken. Maar als het wel mag, krijg je ook gekke dingen. Het Stedelijk heeft een werk van Carl Andre waar je overheen mag lopen. Maar dat weten alleen de ingewijden. Die lopen eroverheen, heel demonstratief met de houding ‘hé, ik ben een ingewijde en weet dat ik hier overheen mag lopen’. Dat is net zo geconditioneerd als de mensen die eromheen lopen.”
Mijn dochters acteren
© Koen van Weel / ANP
Op de vraag of hij zijn kinderen – gravin Eloise (14), graaf Claus-Casimir (12) en gravin Leonore (10) lastig valt met kunst zegt hij: “Mijn dochters acteren. Ik neem ze net als mijn zoon ook mee naar het museum en dan probeer ik ze dingen uit te leggen. Maar dat houden ze een half uurtje vol en dan is het wel klaar. Fascinerend: op sommige momenten vinden ze iets supermooi en ineens is het weg. We zijn talloze keren naar het Kinderboekenmuseum in het Literatuurmuseum geweest, waar ze wild waren van een apparaat ‘de Slurper’, waarmee je zelf een verhaal kon maken.”
Moderne kunst
© Koen van Weel / ANP
Over de rol van kunst in zijn eigen leven zegt hij: “Ik bezoek vooral musea van moderne en hedendaagse kunst. Het is goed om je eigen leven soms even te vertragen voor alle verhalen die daar verteld worden. Het verhaal van de kunstenaar, van zijn of haar ontwikkeling, van de curator, van de plek. Iedere keer kun je je afvragen wat dat verhaal voor jou doet.”
Tijdsdingetje
© Robin Utrecht / ANP
“Ik ben met Willem de Rooij, een conceptueel kunstenaar die ik uit de raad van toezicht van het Stedelijk ken, naar de Biënnale van Berlijn geweest,” zegt prins Constantijn in NRC. “Hij dwong me daar om echt te kijken naar een conceptueel werk en na te denken over de dilemma’s en verbanden die ik zag. Hij heeft me geleerd de tijd te nemen en meer associatief te kijken zonder vooropgezet waardeoordeel.” Hij zegt dat zijn belangstelling vooral bij beeldende kunst ligt “maar dat komt ook doordat je op elk moment van de dag even een museum kunt binnenlopen. Podiumkunsten hebben het nadeel dat ze op een bepaald moment van de dag worden opgevoerd, en dan moet je maar net tijd hebben.” Zelf fotografeert Constantijn graag, schilderen doet hij alleen hij alleen bij NL en dan ook uitsluitend praktisch. Op de achtergrond zijn moeder, prinses Beatrix.
Simpel & puur
© Marcel van Hoorn / ANP
Constantijn zegt dat zijn ouders hem liefde voor kunst hebben bijgebracht: “Toen ik een jaar of zes, zeven was zag ik een enorm wit beeld van Henry Moore in de Toscaanse stad Prato. Dat vond ik toen al indrukwekkend. Het was misschien wel mijn ingang in de moderne en hedendaagse kunst.” Een verzamelaar is hij niet: Ik koop wel kunst, maar dat wil ik geen verzamelen noemen. Echte verzamelaars zijn mensen die depots vullen, die geen ruimte meer hebben om het aan de eigen muur te hangen. Bij mij moet het nog wel in huis passen. (…) Ik heb een werk van Sylvie Zijlmans, die foto’s maakt waarop je verf naar beneden ziet vallen. Ik vind het leuk om door jonge kunstenaars verrast te worden. Je denkt vaak dat alles al een keer is gedaan en dan vind je iemand die haar foto’s zo heeft georkestreerd dat je denkt: tjee, het is zo voor de hand liggend, zo simpel en puur en toch is het nieuw.” Het hele interview met prins Constantijn lees je hier.
Dit vind je vast ook interessant:
- Constantijn de Reservekoning
- Prins Claus-Casimir in Mindf*ck
- Prins Constantijn reikt World Press Photo uit
