Ze heeft een overvolle agenda en een druk gezin met twee kleine jongens. Toch vindt Lieke van Lexmond (38) het niet moeilijk alle ballen in de lucht te houden. Mét dank aan een beetje magie. “Ik ben een dromer, de realiteit vind ik niets aan.”
Over de liefde
Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
“In een barretje op een tijdstip dat ik al lang in bed had moeten liggen. We kenden elkaar totaal niet en dat was heel leuk. Verademend in Amsterdam, waar iedereen elkaar kent: die was met die, dat is een ex van die. Het voelde meteen goed.”
Je hebt wel eens gezegd dat je moeder meteen doorhad dat het ware liefde was. “De puzzel is compleet.”
“Mijn moeder is heel intuïtief, voelt alles, weet alles, een soort sjamaan. Er zijn vriendjes geweest die zij leuk vond, maar waarvan ze wist dat hij ‘het’ niet was. Vlak voor ik Bas ontmoette, zei ze dat ik op zoek moest naar gelijkwaardigheid in de liefde. ‘Op foto’s buig jij altijd naar de ander. Je moet een man hebben die naar jou buigt.’ Ik begreep meteen wat ze bedoelde. Ik heb vaak iets willen forceren wat er niet was. Wilde te graag verliefd zijn – ik ben verliefd op het verliefd zijn, leef het leven bij voorkeur zoals in een film. Ik heb dikwijls mijn eigen scènes gecreëerd, deed alsof alles geweldig was, terwijl ik diep in m’n hart wist dat het geen goede relatie was. Mijn moeder zag dat Bas voor míj ging. Niet voor de wereld om me heen, niet voor het idee wat er zou kunnen zijn, niet voor het plaatje. Bas gunt me de wereld. Ik had bijna ‘nee’ tegen ‘Casanova’s’ gezegd, het was Bas die zei dat ik het moest doen. Dat we het regelen met de kinderen, dat het goed komt. Bas omarmt me, zet me in mijn kracht. Dat heb ik nodig.”
Over de kinderen
Zowel jij als Bas, die in het vast goed zit, hebben goede banen. Hoe zorg je dat Vik en Zef geen verwende kinderen worden?
“Bas is daar beter in dan ik: alleen cadeaus met Sinterklaas en als ze jarig zijn. Als ik een winkel inloop en een leuk Muizenhuis zie, neem ik dat voor ze mee. Ik verwen ze graag, ik gun ze de wereld. Gelukkig zijn ze heel dankbaar. De dag dat ze Lego uitpakken en zeggen ‘ugh Lego’ is het klaar. Ik wil ook dat ze als tieners bijbaantjes hebben. Dat ze zich gaan realiseren hoe hard je moet werken voor een paar euro’s. Dat het heel bevredigend is om iets te kopen waar je zelf voor gespaard hebt.”
Over haar jeugd
Je komt uit een familie die graag in de natuur is, een tikje hippie. Eerder zei je daarover: “Mijn opvoeding was niet de allerbeste voorbereiding op de grote boze buitenwereld.”
“Ik heb geleerd altijd naar mijn kern terug te gaan, nooit af te dwalen. En ik denk dat dat zo moet blijven. Ding is wel dat ik heel goedgelovige ouders heb, waardoor ik een bepaalde naïviteit had als kind en jong volwassene. Als iemand met enorme pupillen naast me stond, had ik niet door dat hij drugs gebruikt had. Als een vriendje zei dat hij iets wel/niet gedaan had, geloofde ik hem. Want waarom zou iemand liegen? Ik ben wel eens te goedgelovig geweest, heb daardoor mijn neus flink gestoten. Maar dat is oké. Alles is een les. Je groeit ervan. Ik vind het realisme niets aan, heb het liefst een beetje magie om me heen. Als kind heb ik elk sprookjesboek uit de bibliotheek van Benschop verslonden. ‘Le petit prince’ was mijn favoriet. En is dat eigenlijk nog steeds. Het laat zien dat als je zelf maar in je eigen puurheid blijft staan, je prima kunt omgaan met mensen die minder zuiver op de graat zijn.”
Meer lezen? Je leest het morgen in de nieuwe Beau Monde!
Bron: Sandra ten Brink
