Jarenlang noemde Máxima Zorreguieta de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires haar thuis. Van de kleuterschool tot aan haar studiejaren woonde ze in dezelfde wijk, Barrio Norte. En de huizen uit haar jeugd zien er toch nét anders uit dan het paleis dat ze nu bewoont.
Recoleta
Koningin Máxima groeide op in de statige, nette wijk Recoleta, ook wel Barrio Norte – een van de duurdere wijken in de Argentijnse hoofdstad. Toch is de buurt niet te vergelijken met de bosrijke omgeving van Wassenaar. In Nederland zouden we het meer zien als een volkswijk, schreef journalist Edwin Winkels ruim tien jaar geleden in een verslag voor het AD, vooral omdat het zo’n levendig buurtje is. “Op straat ligt veel hondenpoep, niemand ruimt het op. Mensen lopen af en aan. Enkele straathoeken terug bruist de kruising met de Avenida Santa Fe van nóg meer leven, barretjes, terrasjes, vier rijbanen voor de auto’s.”
Argentijnse biografie: Máxima had er ook met déze kroonprins vandoor kunnen gaan
De toekomstige koningin speelde er nooit op straat, vertelden Máxima’s ouders destijds aan Winkels. “Dat is in Buenos Aires bijna onmogelijk met al dat verkeer. Bij onze eerste woning, in de Barrio Norte, was het iets rustiger, een straatje zonder auto’s bijna, maar toen Máxima twaalf was verhuisden we naar deze flat, in Recoleta, met veel meer leven en drukte op straat.”
Calle Parrera 121
Máxima woonde eerst op vier hoog aan de Calle Parrera 121. “Het appartement waarin ze de eerste twaalf jaar van Máxima’s leven woonden, was niet bijzonder groot of fraai. De Calle Parrera heeft weinig karakteristieks”, zo omschrijft Marcia Luyten het in de biografie van de koningin, Moederland. Tegenwoordig kunnen we dankzij Google Streetview makkelijk een kijkje nemen in de straat waar Máxima’s eerste ouderlijk huis staat. De Calle Parrera is smal, de bebouwing is hoog – maar er is ook ruimte voor ruime balkons en wat groen. Bekijk het flatgebouw via deze link (opent op nieuw tabblad in Google Maps).
Calle Uriburu 1252
Toen Máxima twaalf jaar oud was, verhuisde ze met haar ouders en broer naar een groter appartement (140m2) een paar straten verderop, aan de Calle Uriburu 1252. Een ruimer optrekje was welkom, aangezien in de jaren daarna ook broertje Juan en zusje Inés werden geboren. Maar ook deze straat is niet te vergelijken met de huidige omgeving van de koningin. “Boven straat en stoep zijn met de jaren slingers van stroomkabels komen te hangen. Het appartementencomplex 1252 is ingesloten door links een supermarkt Disco en rechts een parking van schraal beton”, schrijft Luyten. Hoe het appartementencomplex eruitziet, kun je via deze link naar Streetview bekijken. Máxima woonde op de zevende verdieping.
Binnenkijken kunnen we helaas niet, maar ook daar weet Luyten een en ander van. Bijvoorbeeld dat de moeder van Máxima ‘niet overdreven bezig was met het interieur’ van haar woning. “Haar huis richtte ze functioneel stijlvol in; Europees chic, de sfeer van het mondiale vijfsterrenhotel: hout, royale banken met aan weerszijden schemerlampen met een grote kap en erboven een schilderij in een rijke lijst”, schrijft ze in de biografie.
Uit huis – en hoe!
Van haar kleuterschooltijd tot aan haar studiejaren woonde Máxima in haar ouderlijk huis. Maar toen ze de Calle Uriburu achter zich liet, deed ze dat ook meteen met een verre reis. Op 19-jarige leeftijd vloog ze uit om een paar maanden Frans te leren in Parijs. En vijf jaar later, toen ze 24 was, zette Máxima de nóg grotere stap om zich voor onbepaalde tijd in New York te vestigen. Tot de liefde haar naar Europa haalde.
Bron: Marcia Luyten – Máxima, Edwin Winkels, JAN Magazine | Beeld: BrunoPress
