Journaliste en society-watcher Ella Vermeulen becommentarieert de wereld van Hollywood en omstreken.
Ooit inspireerde Madonna me tot de aanschaf van kettingen in de bouwmarkt, die ik als ceintuur, sieraden en wat al niet meer droeg. Voor echte kettingen had ik destijds geen geld en om à la Madonna mijn beha als bovenkleding te dragen, was ik niet dapper genoeg. Maar met kortgerokt zwart, een kunstleren jasje en dat ijzerwerk waande ik me toch een beetje haar, in dancings in het oosten van het land. Madonna is inmiddels 63 en wordt alom bespot om haar volledig uit hyaluron bestaande snoet en kunstprojecten waarin ze nogal expliciet digitale bomen baart. Ik kan het vaak niet meer volgen en het heeft iets treurigs dat ‘Music’ uit 2000 haar laatste goede single was. Toch blijf ik haar trouw. Dit is wel de vrouw die een hele generatie brave meisjes voorhield dat brutaaltjes het leuker hebben en verder komen. Die de lhbtiq+-gemeenschap op de kaart zette en luidruchtig steunde in een tijd waarin mensen amper wisten waar de letters voor stonden. En die altijd goed op zichzelf paste en zich niet plooide naar relaties, verwachtingen of sociaal wenselijke uitingen. Een prima rolmodel voor vrouwen, die zich nog altijd te vaak schikken naar wat er van hen wordt verwacht.
Misschien dat het daarom soms een beetje pijn doet als ik Madonna in mijn tijdlijn zie opduiken als een Bratz Doll met pretentieuze preken. Tegelijk blijft ze me boeien, omdat ze blijvend lak heeft aan alles en iedereen. Het is tenslotte haar gezicht, ze mag ermee doen wat ze wil. En als ze weer eens halfnaakt op Instagram de MILF uithangt, moet ze dat zelf weten: het is niets wat we al niet zagen in haar boek ‘Sex’ (oh, de jaren negentig…).
Haar kerngezonde ego is evenmin aan slijtage onderhevig. Bij de casting voor de biopic over haar leven, uiteraard door haarzelf geschreven en geregisseerd, hoort niet alleen een uitputtend auditieproces, maar ook een bootcamp met elf uur dansen per dag en flinterdun leren zingen onder leiding van Madonna. Dat bootcamp lijkt me nu al vele malen interessanter dan de film ooit kan worden. Ik denk namelijk niet dat Madonna gaat scoren met deze ode aan zichzelf, zoals ook haar artistieke uitingen op Insta en TikTok bitter weinig entertainment bieden. Ik kan me wél voorstellen dat ze een toekomst heeft als Madonnavatar. Uit betrouwbare bron weet ik dat ze gloeiend van jaloezie naar de ABBA-Voyage show heeft gekeken en niet kan wachten om digitaal iets dergelijks rond haar persoon op te tuigen. Laat dát dan het verhaal van haar leven worden, met lekkere muziek, haar uitdagende fratsen en alles wat van haar een icoon heeft gemaakt. Ik tip als titel ‘Into the groove’ en leg alvast wat kettingen klaar.
Beeld: BrunoPress
