/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F02%2FuSDhlfQooCj21Q1738748694.jpg)
Jet de Nijs is zich sinds Robs diagnose enorm bewust van de grootsheid van de kleine, intieme momenten. Hoewel het voor de meeste stellen koppels de normaalste zaak van de wereld is om apart van elkaar tijd door te brengen, is er even tussenuit gaan voor Jet niet vanzelfsprekend. "De eerste paar keer voelde het alsof ik verraad pleegde als ik een uurtje wegging", vertelt ze in gesprek met Nouveau.
Geïsoleerd van de rest van de wereld
Donderdag is voor Jet de enige dag in de week waarop ze eropuit kan. De rest van de dagen is ze continu bezig met de zorg voor haar man Rob. "De vanzelfsprekendheid waarmee anderen naar de supermarkt gaan of een dagje weg plannen kennen we niet meer. Iedereen raast door, terwijl Robs ziekte ons isoleert van de rest van de wereld", vertelt Jet.
Ze geeft toe dat dit ook invloed heeft op haar vriendschappen: "Ik probeer wel contact te onderhouden met vriendinnen, maar als zij een wijntje gaan drinken, of koffie in dat leuke tentje in Bennekom, vragen ze me eigenlijk al niet meer mee en dat begrijp ik, ik zeg toch nee. Ik denk dat elke mantelzorger dit zal herkennen."
'Dan ben ik op mijn gelukkigst, omdat we weer een dag gekregen hebben samen.'
Angst
Jet vertelt dat ze verlangt naar een tijd van vrijheid en onbezorgdheid. "Absoluut. Daar kan ik echt over dromen. Vóór dat verlangen schuilt nog een angst die me naar de strot grijpt. Waar ben ik straks als Rob er niet meer is? Wie ben ik dan, wie blijft er over?", vraagt ze zich af.
"Ik ken hem vanaf mijn vierentwintigste, Rob is in alles de liefde van mijn leven. Onze liefde was op veel vlakken niet vanzelfsprekend. Er was bijvoorbeeld een heel groot leeftijdsverschil. Ik ben verliefd geworden op een man die zesentwintig jaar ouder is en dat gegeven wordt me al sinds onze start door de buitenwereld ingepeperd. Dat je met zo’n groot leeftijdsverschil op een bepaald moment moet zien te dealen met ouderdom en ziekte – dat kan je verwachten."
Nabijheid voelen
Door de diagnose van haar man, heeft Jet een andere blik op het leven gekregen. "Robs ziekte leert ons vooral nederig te zijn. Geluk beschouwen we allang niet meer als vanzelfsprekend."
Ondanks alles, probeert ze ook genoeg ook liefdevolle momenten in hun dagen te creëren. "Aan het grote verzorgingsbed van Rob zit een koppelbed vast, waardoor het aanvoelt als een normaal tweepersoonsbed dat je deelt met een partner. Dat vinden we heel belangrijk, elkaars nabijheid kunnen voelen, altijd even dat contact kunnen maken. Als Julius naar bed is, liggen we daar en houden we elkaars hand vast. Dan ben ik op mijn gelukkigst, omdat we weer een dag gekregen hebben samen."
- Nouveau
- NL Beeld