/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F03%2FxHAmu7HgaELWbw1743155880.jpg)
Actrice Lone van Roosendaal (55) vertelt over haar jongere zelf: "Ik was ontzettend onzeker. Ik vond mezelf niet knap genoeg, niet slank genoeg. Zelfs op mijn allerdunst dacht ik nog dat ik te dik was. Ik keek in de spiegel en dacht: mijn benen zijn niet lang en slank genoeg, mijn buik moet veel platter. Dat heeft zoveel ruimte in mijn hoofd ingenomen, wat achteraf gezien nergens voor nodig was."
"Veel jongeren worstelen hiermee, denk ik. Je bent zo bezig met wat anderen denken, wat ze van je vinden, hoe ze naar je kijken, of ze je wel leuk en knap vinden. Maar in werkelijkheid zijn de meeste mensen toch vooral heel veel met zichzelf bezig."
Van verlegen naar new wave
Lone groeide op in een alternatief gezin in een conservatief katholiek dorp in Limburg. "Ik was verlegen, hield me gedeisd, maar in mijn slaapkamer was ik een ster. Met een haarborstel in mijn hand stond ik liedjes van Olivia Newton-John te playbacken. Ik wilde erbij horen, maar tegelijkertijd wilde ik me onderscheiden. Dat gevoel wakkerde mijn creativiteit aan, maar zorgde ook voor een constante innerlijke strijd", herinnert ze zich.
Toen Lone twaalf was, scheidden haar ouders. Zij vertrok toen naar Berlijn, waar haar vader woonde. En dat was héél anders dan het bestaan in Limburg. “Aan de ene kant was het er gevaarlijk en vol risico’s. Maar het was ook een plek om te experimenteren met wie je was en wat je wilde", aldus Lone.
"In Berlijn had ik een gevoel van vrijheid ervaren dat ik in Limburg nooit had gekend, daardoor had ik een heel andere houding gekregen. In plaats van mee te lopen met de massa, durfde ik meer mezelf te zijn. Ik werd een beetje new wave, ontdekte mijn stijl."
Zelfvertrouwen
Als Lone haar jongere zelf kon toespreken, dan zou ze zichzelf meer vertrouwen willen meegeven. "Geniet van wie je bent en wat je hebt. Al die onzekerheden lossen zich vanzelf op. Ik weet dat het bij de puberteit hoort, maar het is echt zonde van je energie."
Anno nu is ze een stuk wijzer, én een stuk milder voor zichzelf geworden. "Ik ben nu 55 en leer nog steeds. Maar ik kan met zekerheid zeggen: het wordt beter. Je wordt zachter voor jezelf, milder. Het is nooit te laat om te leren genieten van wat je hebt. Het leven is niet perfect, maar dat hoeft ook niet. Juist in de imperfecties vind je wat het de moeite waard maakt. Dat zou ik mijn jongere zelf willen meegeven. Meid, het komt allemaal wel goed, dus pieker alsjeblieft wat minder."
Brief aan jonge Lone
Lieve Lone,
Je bent genoeg. Dat zeg ik nu alvast, want ik weet dat je daar op deze leeftijd aan twijfelt. Je kijkt in de spiegel en ziet vooral wat je níét bent. Maar geloof me, je bent zoveel meer dan dat. Geniet meer van wat je hebt, van wie je bent en van hoe je eruitziet. Al die onzekerheid over je uiterlijk, je lichaam - het is zonde van je energie. Over dertig jaar kijk je terug en vraag je jezelf af waarom je er zo mee bezig was.
En Lone, heb wat meer vertrouwen in jezelf. Je kunt meer dan je denkt. Laat die stem in je hoofd die zegt dat je niet goed genoeg bent, niet de baas worden. De waarheid is: je bent sterker en talentvoller dan je je kunt voorstellen. Vertrouw op je kracht en geniet meer van het moment.
Liefs,
Lone (die inmiddels weet dat het allemaal goed komt)
Dit artikel is deel van een interview met Lone van Roosendaal uit Beau Monde's maart-editie. In dit nummer vind je bovendien interviews met Jennifer Hoffman, Simon Keizer, Leco van Zadelhoff, Carolina Dijkhuizen, Hans Klok, en Marjan Strijbosch. Nu in de winkels én natuurlijk verkrijgbaar via Tijdschrift.land!
- NL Beeld