Douze points van Beau Monde: onze 10 Songfestival-hoogtepunten

1. Winnaar JJ

De 24-jarige zanger JJ, zoon van een een Oostenrijkse it-specialist en een Filipijnse kokkin, wist met zijn enorme vocale bereik tout Europa in extase te brengen. Zijn Wasted Love, een flamboyante achtbaanrit met zowel luchtige opera als zware technobeats, kreeg met 436 punten de hoogste score. De song gaat over een mislukte relatie en een hart vol smart, maar daar was in de zaal niets van te merken. Zowel JJ’s (nieuwe) vriend als zijn hele familie zat liefdevol juichend op de tribune, inclusief zijn nichtje van vier maanden en oma van 85. JJ: “Ik droom hiervan sinds ik Conchita Wurst voor Oostenrijk zag winnen, in 2014. Ik ben de gelukkigste man op aarde!”

2. De sfeer in de zaal

Alle pailletten verzamelen! Het was een zeer gevarieerd gezelschap dat zich verzamelde in de St. Jakobshalle, waar plek was voor 6.500 mensen. Allen bont uitgerust en allen in een zéér goed humeur. De steun uit de zaal voor de 26 acts was ongekend. Zo kregen de Britse en Deense zangeressen, zichtbaar aangeslagen door het lage puntenaantal van de thuisstemmer – de drie dames van Remember Monday kregen nul punten, blonde Sissal in haar KLM-blauwe badpak twee –, staande ovaties. We’ve got your back, darlings!

3. De kostuums

Wat was er uitgepakt! De Spaanse Melody sprong eruit in haar laarzen van Louboutin en bling pakje van ontwerper Gustavo Adolfo Tarí, favoriet van Shakira. De Finse Erika Vikman (“Ich komme!”) was een mix van catwalkmodel en sm-meesteres. Haar pakje was gemaakt door Anna Sarasoja, opgeleid bij Mugler. De Deense Sissal straalde in een jas van maar liefst 86 meter zwart-witte glasorganza. Daaronder zat een diepblauwe bodysuit van zware satijn – hetzelfde materiaal als haar over-the-knee laarzen – met daarover een laag glittertule. De creatie, bezet met zo’n 4.000 blauwe Swarovski-kristallen, fonkelde bij elke beweging. Gladiatoren en stoeipakjes waren twee duidelijke thema’s, maar er was ook ruimte voor zoetheid. Zo waren wij erg gecharmeerd van de snoeproze jurk met kniehoge paarse metallic laarzen van de Luxemburgse Laura Thorn, gecreëerd door de Oekraïense ontwerper Nazar Didyk.

4. Onze jongen Claude

Jaja, hij maakte een tekstfoutje, maar wat was Claude goed. De perfecte mix tussen blijheid en ingetogenheid. Mooi moment: terwijl Claude de laatste noten zong en zijn blik op mini-me Oliver in de spiegel rustte, was de emotie zichtbaar. De zanger werd geraakt door het moment en bedankte snikkend het publiek. Kip-pen-vel bij ons in de zaal.

5. Quelle professionaliteit!

Wat was de finale avond van het Songfestival een militaire operatie. En wat was het goed uitgevoerd! Het was erg fascinerend om te zien hoe de medewerkers op, naast en achter de schermen tussen en tijdens de acts zorgden voor decor- en kostuumwisselingen, vuurwerkshows en lichtspektakel. Alles was tot op de seconde getimed. Tijdens de act van de Franse Louane, die zevende werd met Maman, regende het zand. Dat binnen twee minuut vijftien (ja, we hebben het bijgehouden!) door twintig mannen met doeken en bezems werd afgevoerd.

6. De spanning

Volgens critici/kenners was deze editie van het Songfestival een ‘middenmoter’ qua acts en optredens. Maar qua spanning was het een top thriller. De jurymening ging alle kanten op. En toen de publiekspunten. De Israëlische zangeres Yuval Raphael schoot ineens als een raket naar de top. Om net één schamel puntje boven Tommy Cash te eindigen, de Stefano Keizers van Estland die iedereen vrolijk kreeg met zijn Espresso macchiato. Daarna kwam niemand meer in Yuvals buurt, de organisatie zat zich al vertwijfeld af te vragen hoe je in deze roerige tijden in godsnaam een liedjeswedstrijd moet organiseren in een land dat in oorlog is. En toen was als allerlaatste Oostenrijk aan de beurt. "Austria! Austria! Austria!", krijste het publiek. En JJ won. Zo. Phoeoe. Dit scheelt bij heel wat mensen heel wat uurtjes nagelbijten!

7. De afterparty

Tot diep in de nacht gingen de voetjes van de vloer in de VIP-sectie van de St. Jakobshalle, waar de hapjes top waren, de wodka rijkelijk vloeide en bekende Songfestival-gezichten als Charlotte Nilsson, die in 1999 won voor Zweden met Take me to your heaven, dansten met gasten, genodigden en Beau Monde. (De volgende ochtend bestond ons ontbijt uit thee en paracetamol – zó’n avond was het…)

8. De pre-party

De avond voor het Songfestival organiseerde Booking.com het Legends of Eurovison Diner in het prachtige Volkshaus Bazel. In intiem gezelschap, zo’n tachtig mensen, werd er genoten van canapés, drankjes, een driegangenmaaltijd en optredens van oud-winnaars als Jamala (Oekraïne, 2016) en Alexander Rybak met zijn viool – hij won in 2009 in Moskou met het nummer Fairytale. Hoogtepunt van de avond was Conchita Wurst die een akoestische versie bracht van Rise like a Phoenix. Én de aanstekelijkheid van het komische duo Jedward, de tweeling John en Edward Grimes die in 2010 en 2011 Ierland vertegenwoordigden. De twee, bekend om hun paillettenpakjes en blonde kuiven van 20 cm hoog, verzorgden een zeer energiek optreden (“She's got her lipstick on. Here I come, da da dum”), gaven haarlak- en make-uptips en kregen iedereen aan het dansen.

9. Beeldig Bazel

Zaterdag en zondag overdag hadden we alle tijd om Bazel te verkennen. Een leuk stadje, knus en superschoon. Een stadje waarvoor je veel verkleinwoorden gebruikt. Zoals luikjes, dakpannetjes en fonteintjes. De uitstraling en vibe is gemoedelijk en lommerrijk – geen oord waar ze feesten geven waarbij je halfnaakt in de lampen hangt. Bazel, gelegen aan de oever van de Rijn, waar het heerlijk wandelen is, staat bekend als de kunst- en cultuurhoofdstad van Zwitserland. Er zijn zo’n veertig musea, er is een prachtige oude binnenstad en veel moderne architectuur. Mocht je er ooit heengaan, pak dan de bus naar het Vitra museum, gewijd aan interieur, architectuur en design. Alles is daar smaakvol – hallo Eames-stoelen. Zelfs de stoeltjes in het bushokje voor het museum zijn van de hand van Vitra!

10. Boetiek hotel Nomad

Wij verbleven in het Nomad Design & Lifestyle Hotel. Aanrader! Centraal gelegen, moderne kamers (onbewerkt beton ontmoet warm eikenhout), superaardig personeel en een ontbijtbuffet waar je vijf rondjes wilt lopen – wat we ook gedaan hebben. Veel gasten van het Songfestival verbleven in dit hotel. Het was erg grappig om flamboyante verschijningen zoals Envy Peru – de beste dragqueen van Nederland is een groot Songfestival-fan – en Conchita Wurst ’s ochtends hun yoghurt met granola, fruit en noten te zien eten zonder ook maar een glimmertje make-up op! (Jedward was wel goed te herkennen. De Ierse tweeling gebruikt zoveel Elnett dat die blonde kuiven ook nog fier overeind staan bij het ontbijt!)

Het Nomad Design & Lifestyle Hotel, nét als je vlucht naar Bazel en je vervoer van en naar de locatie, boek je natuurlijk met Booking.com ;-)