Persoonlijk: 'Mijn ouders behandelden mij altijd als tweede keus en nu doen ze hetzelfde met mijn dochter'

Irene* groeide op in een gezin in Noord-Engeland waar ze zich altijd een beetje vergeten voelde. Haar jongere zus had serieuze gezondheidsproblemen, en vrijwel alle aandacht van haar ouders ging naar haar. Dat liet z'n sporen na, schrijft ze. "Natuurlijk begreep ik het, maar het zorgde er wel voor dat ik me onzichtbaar voelde. En die dynamiek is nooit veranderd."

Inmiddels zijn we meerdere jaren verder. Irene is gelukkig getrouwd en woont met haar gezin in dezelfde stad als haar ouders. Er was een stilzwijgende afspraak dat haar ouders zouden helpen bij het oppassen, maar opeens kwamen haar ouders hierop terug. "Toen mijn vrouw weer aan het werk zou gaan, zeiden mijn ouders opeens dat ze hun handen al vol hadden aan de kinderen van mijn zus. M'n vrouw moest uiteindelijk haar baan opzeggen."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Alleen welkom als de neefjes er ook zijn

Wat het extra pijnlijk maakt: hoewel haar ouders letterlijk om de hoek wonen, hebben ze hun kleindochter in drie jaar tijd nog geen tien keer laten logeren. En áls ze vragen, is het altijd last-minute en alleen als de neefjes er ook zijn. "Mijn dochter dacht laatst zelfs dat haar neefjes en nichtjes bij opa en oma wonen. Ze ziet haar grootouders immers alleen als de neefjes en nichtjes er ook zijn."

Een harde grens: geen bijrol meer voor haar dochter

Toen haar ouders wéér vroegen of hun kleindochter kon blijven logeren met de anderen, besloot Irene dat het genoeg was. Ze zei nee. Niet uit boosheid, maar omdat ze niet wil dat haar dochter opgroeit met hetzelfde schrijnende gevoel van ‘tweede keus zijn’.

“Ik zei: als jullie echt een band willen met haar, dan moet dat met oprechte één-op-één-tijd. Geen continue vergelijkingen met haar neefjes en nichtjes, geen bijrol, geen ‘als het toevallig uitkomt’. Tot die tijd: geen logeerpartijtjes,” schrijft ze. Begrijpelijk, toch? Irene's ouders zagen het echter anders. "Ze zeiden dat ze geen zin hebben in een 'relatie met regels' en dat ze me in het verleden al financieel geholpen hadden. Daarom was het nu de beurt van m'n zus, volgens mijn ouders." Huh?

Bekijk ook

Persoonlijk: 'Zij kwam twee uur te laat op onze eerste date – en werd boos toen ík wegging' | Beau Monde

Eerste dates kunnen spannend zijn. Maar wat als je moet wachten. En wachten. En wachten… Lees Stijns verhaal dat eindigt in totale verwarring en frustratie.

Geen oppas nodig, wel liefde

"Het gaat me niet om een gratis oppas", schrijft Irene. "Het gaat me erom dat mijn dochter niet opgroeit met het idee dat ze op de tweede plaats komt zoals bij mij gebeurde." Maar deze grens heeft haar relatie met haar ouders flink onder druk gezet. Daarom vraagt Irene op internet om advies. "Is het fout dat ik m'n dochter haar grootouders niet meer laat zien tot ze laten zien dat ze toegewijd genoeg zijn om consistent, individueel tijd met haar door te brengen?"

Tja... Wat vind jij?

*Alle namen in dit verhaal zijn gefingeerd.