Gerard Joling over hond Buddy: 'Voelt alsof hij ook een beetje van mij is'

Honden fascineren Gerard Joling al van jongs af aan. “Toen ik een jaar of twee was, hadden de buren een hond, Bruno. Ik vond dat prachtig. Later vroeg ik of ik de honden van mensen uit de buurt mocht uitlaten. Van labradors tot vuilnisbakkies, het maakte me niks uit. Ik vond het heerlijk om een rondje met ze te lopen."

"Dat ik er zelf toch nooit eentje heb gehad, is een bewuste keuze. Als je een dier neemt, moet je er tijd voor hebben, vind ik. Je moet er goed voor zorgen, en dat kan ik met mijn hectische, onvoorspelbare leven niet garanderen.” Gelukkig zorgt Wino, zijn manager en goede vriend, ervoor dat Gerard zijn dierenliefde toch naar hartenlust kan uitleven.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Hond met karakter

Nu is er Buddy. Officieel is hij ook niet van Gerard, want de labradoodle woont bij Wino en zijn partner Glenn. “Maar het voelt wel een beetje alsof Buddy van mij is,” aldus Gerard. “Hij is vaak bij me en het voelt zo vertrouwd. Ik ben gek op dat dier. Hij is altijd blij als hij me ziet, gaat naast me zitten, komt tegen me aan liggen. Net een kind.”

Gerard omschrijft Buddy als een blije, lieve hond. Buddy mag dan makkelijk zijn, hij heeft wel zijn eigen hondenwilletje. “Je kunt hem optillen en bij je aan tafel zetten, hij vindt alles goed. Wat dat betreft is het echt een wonderhond, maar soms heeft hij er ook gewoon geen zin in. Als ik zeg dat ’ie even moet zitten voor een foto, dan kan hij denken: ik doe lekker waar ik zelf zin in heb. Net een mens, hahaha. Het is geen hond die je iets kunt opleggen. Dat maakt hem ook leuk: hij is eigenwijs, maar nooit vervelend.”

Who's the boss?

Toch is duidelijk dat Buddy maar één echte baas heeft. “Als hij de naam Wino hoort, dan wordt hij meteen alert, alsof hij denkt: ik kom eraan! Hij voelt gewoon bij wie hij hoort. Naar mij luistert hij niet altijd even goed. Dat komt ook omdat ik niet consequent ben, hè."

Daarbij zal ook meespelen dat Gerard niet vies is van een beetje verwennerij. “Buddy is geen bedelhond. Als je zit te eten, staat hij niet naast je. Hij krijgt speciale brokken waar hij niet winderig van wordt. Verder eigenlijk niets, maar soms geef ik hem een stukje koek. Of een klein stukje kaas. Dat mag niet, ik weet het. Wino wordt niet boos, Glenn wel: ‘Godverdomme Geer, we hebben dat dier goed opgevoed.’ Maar Buddy vindt het heerlijk. Hij buigt nog net niet als je hem iets lekkers geeft. Ach, ik vind dat hij af en toe best op iets getrakteerd mag worden.”

Hup, poepen nu

De uitlaatrondjes van Buddy laat Gerard in principe over aan Glenn en Wino. “Ik vind het leuk om te wandelen, maar ik ben altijd zo gehaast dat ik denk: schiet op, poepen nu, we moeten door. We wonen vlak bij zee, dus ik ben wel een paar keer met hem op het strand geweest. Dat vindt hij heerlijk.”

Gerard twijfelt soms of hij ooit nog een eigen hond zal nemen. “Het is heerlijk om een dier om je heen te hebben. Het stimuleert je ook om lekker naar buiten te gaan, te bewegen. Je krijgt er zoveel blijdschap voor terug. Maar je moet er ook de tijd voor hebben. Misschien als ik minder ga optreden, dan komt er wel een hond. Voor nu geniet ik gewoon volop van Buddy.”

Bekijk ook

Fajah Lourens: 'Door hard te werken wilde ik bewijzen dat ik wél waardevol ben' | Beau Monde

Fajah Lourens wilde zich bewijzen door keihard te werken. Nu weet ze dankzij vele uren therapie waar die bewijsdrang vandaan komt en is de onrust eindelijk weg.

Dit artikel is deel van een interview met Gerard Joling uit Beau Monde 11 2025. In deze editie vind je ook interviews met Fajah Lourens, Babette van Veen en Katja Schuurman, Marco Schuitmaker, Goedele Liekens, Evelien de Bruijn, Wietze de Jager en powervrouw Iris Zeilstra. Vanaf morgen in de winkels én natuurlijk verkrijgbaar via Tijdschrift.land. Mis 'm niet!