Journaliste en society-watcher Ella Vermeulen becommentarieert de wereld van Hollywood en omstreken.
Krassen op de kroon
Twintig jaar geleden was 02-02-2002 een uitzonderlijk warme winterdag. Opgetuigd alsof ik een gast voor de royal wedding was – lange groene ritselende rok, zwart fluwelen jasje, je kunt het aan mij overlaten om tot het naadje te genieten van zo’n spektakel – zat ik voor de televisie en zag kroonprins Willem-Alexander lachen om het gejuich van buiten toen Máxima haar jawoord gaf. Ze trouwde een beetje met heel Nederland, leek het.
Column Ella: ‘Crisismanagement à la Hollywood’
Ik heb de afgelopen twintig jaar genoten van ‘Max en Wax’. Het gemoedelijke van de Wassenaarse jaren, waar Willem-Alexander hazelnootijs at bij ijssalon Luciano en Máxima door de AH liep voor een vergeten boodschap. De glamour van de troonwisseling, waarna ze zich ontpopten tot een aantrekkelijk visitekaartje voor Nederland. Maar helaas was er ook sprake van een ‘seven year itch’ in die rol, die rond 2020 de kop opstak en die voor krassen op de kroon zorgt.
De Oranje bril waardoor we ooit naar het stel keken, is inmiddels afgezet. Zeker sinds het uitbreken van de pandemie hebben ze het op de socials vaak zwaar te verduren. Daar fungeren ze als een soort abstracte kop van jut waar mensen hun frustraties op afreageren. Ik schrik vaak van wat ik langs zie komen. Anderzijds hebben ze de kritiek soms ook aan zichzelf te wijten. De Griekse vakantie, de dure boot in crisistijden, het coronafeestje van Amalia, het gemiep over de eenzijdige mediacode – zelfs ik, als Máximapologist, verlang inmiddels naar wat meer noblesse oblige van de kant van de Oranjes. Misschien is dat het risico van het samen zo gezellig hebben in je royal bubbel. De liefde van hun trouwdag is er nog steeds, WA en Máxima zijn een geweldig team. Het is een partnerschap, in de zin dat ze elkaar goed aanvullen. Liefhebbende ouders ook. Met goede bedoelingen in hun functie, daar twijfel ik niet aan. Maar misschien raak je na twintig jaar zonder parkeerstress, geldzorgen of eindeloos in de rij staan op een vliegveld simpelweg te ver verwijderd van waar normale mensen in 2022 mee te maken hebben.
In deze dagen van terugblikken op een mooie royal liefde stel ik voor om vooruit te kijken. Tijd voor een realitycheck: ga een dag per week werken voor de afsprakenlijn van de GGD. Help iemand die in de schuldsanering zit met de administratie of een mantelzorger met de gekmakende loketten. Geef bijles aan kinderen die achterop dreigen te raken. Draag iets concreets en nuttigs bij aan de maatschappij en breng die wens tot ‘verbinden’ eens in de praktijk. Met mooie plaatjes, hoezeer ik daar ook van geniet, ga je het niet redden. Ik draai lang genoeg mee als royaltywatcher om te weten dat de royal agenda weliswaar lang van tevoren vastligt, maar dat de hoofdrolspelers er beslist niet overspannen van zullen raken qua werkdruk. Daar kan best wat vrijwilligerswerk en verantwoordelijkheid nemen bij, om de kroon weer wat meer te laten glanzen.
Tekst: Ella Vermeulen | Beeld: Brunopress
