Haat, nijd en liefde tussen royal zussen

Haat, nijd en liefde tussen royal zussen, het is een veel voorkomend verschijnsel. Prinses Caroline en Stéphanie kunnen hier nog zo gezellig uit het raam hangen, ooit snerpten ze het hele Roze Paleis van Monaco bij elkaar als waren ze Lady Mary en Lady Edith. Ieder voor zich leefde altijd in de vaste veronderstelling dat de ánder werd voorgetrokken. Het hielp niet dat hun moeder overleed toen ze respectievelijk 17 en 25 waren. Stéphanie was toen al te oud en te eigenzinnig om nog enige leiding van haar oudere zus te accepteren. "We waren een beetje verloren in die tijd," zegt ze. "Zij had al een eigen leven, ik begon aan mijn eigen leven." Gevalletje 'geen ruzie, maar ook geen intensief contact', dus.

Middelbaar en milder in Monaco

Later leden beide zussen Grimaldi aan een erg slecht geheugen, als het zo uitkwam. Toen Stéphanie ging lellebellen, was Caroline, die acht jaar ouder is, net salonfähig geworden en verfoeide de vulgaire fratsen van haar zusje. En toen Caroline een prins van haar beste vriendin afpikte, was de toen net gesettelde Stéphanie weer geschókt over zoveel gebrek aan loyaliteit. Inmiddels is er echter zoveel lief, leed en buitenechtelijk kroost overheen gegaan, dat ze toch naar elkaar toe zijn gegroeid. Caroline is een stuk milder geworden, Stéphanie dwingt respect af als alleenstaande moeder van drie leuke kinderen. "Wederzijds respect is een groot goed," aldus Caroline. "Dat zei mijn moeder altijd." Hier zijn de zusjes samen met prinses Gracia op stap in Londen, in 1973.

Gekibbel in Kopenhagen

Op wederzijds respect is ook de volwassen relatie van de Deense zussen Glücksburg gebaseerd, al lagen die als kind eveneens regelmatig met elkaar overhoop. Zo was Margrethe (75) vaak woedend dat ze als oudste en troonopvolger aanzienlijk minder vrijheid had dan de anderen. Benedikte (71) nam die ruimte en ging lekker haar eigen gang, Anne-Marie (69) had op haar beurt weer moeite altijd in de schaduw van haar belangrijke oudste zus te staan en schrok er niet voor terug Margrethe's schoenen woedend van tweehoog in de paleistuin te smijten als ze aandacht tekort meende te komen. Op dit portret van de Deense royals uit 1959 staan van links naar rechts koning Frederik, koningin Ingrid, prinses Margrethe en prinses Anne-Marie, op de stoel zit prinses Benedikte.

Bazige Margrethe is en blijft de baas

Inmiddels is het trio aanzien bedaard. Margrethe rookt al 43 jaar als koningin van Denemarken haar paleizen geel en is iedereen de baas, behalve haar man, prins Henrik. Als die zich gekrenkt voelt en weer eens stampvoetend met de teckels naar zijn kasteel in het Franse Cahors is vertrokken, weet ze niet hoe snel ze er achteraan moet gaan om het goed te maken. Prinses Benedikte trouwde met prins Richard von Sayn-Wittgenstein-Berleburg en leidt met hun drie kinderen en vier kleinkinderen een heerlijk bestaan in de luwte van de Duitse en Deense aristocratie. Ambitieuze Anne-Marie mikte hoog met haar jawoord aan Constantijn II van Griekenland, maar was slechts negen jaar officieel een Majesteit. Sinds het land een republiek is, leeft ook Annemarie vooral voor haar gezin "tot volle tevredenheid". Van links naar rechts Margrethe, Benedikte en Anne-Marie, in 2005.

Idylle in Psychiko

De Griekse zussen Sofia (77) en Irene (73) hebben het altijd goed kunnen vinden, maar hebben ieder voor zich behoorlijk wat sores gehad. Hoe vrolijk ze hier in 1947 ook in Griekse klederdracht huppelen door de tuin van hun huis in de Atheense buitenwijk Psychiko (v.l.n.r. Sofia, Constantijn en Irene). Sofia ontsprong aan het hele Griekse afzettingsdrama door te trouwen met Juan Carlos van Spanje. Dat leverde haar als koningin van Spanje enorm veel aanzien op, maar weinig geluk, want Juan Carlos was haar chronisch ontrouw.

Arme Irene greep overal naast

Zus Irene (hier rechts) had eveneens pech: ze zou gaan trouwen met prins Michel van Orléans – hoge Franse adel – maar die ging er met een ander vandoor. En toen haar broer Constantijn werd afgezet, moest ze bovendien weg uit Griekenland en vertrok met haar moeder naar India. Irene is nooit getrouwd en altijd een wat verloren ziel gebleven. Na de dood van haar moeder haalde Sofia haar zus naar Spanje. De zussen hebben aangrenzende appartementen in het Zarzuela Paleis en zijn zeer close met elkaar.

En de zusjes van Oranje?

De rolverdeling op Paleis Soestdijk lag in de jaren vijftig al zo'n beetje vast. Beatrix de Bazige was de oudste met enorm verantwoordelijkheidsgevoel. Ze had al zo jong besef van haar rol in de maatschappij, dat ze zelf voorstelde van de al te alternatieve school te gaan die koningin Juliana voor haar had gekozen, omdat ze er naar haar mening te weinig leerde. Irene was het zondagskind, Margriet toen al de plichtsgetrouwe derde. En Christina de pechvogel die met slecht zicht ter wereld kwam, omdat haar moeder tijdens de zwangerschap Rode Hond kreeg.

Beatrix en Margriet, 33 jaar in actie

Ook als volwassen vrouwen zijn er geen vier zo verschillend als deze generatie van Oranje. Wat het des te knapper maakt dat ze toch een zeer hechte band hebben en daar ook echt in investeren, door altijd aanwezig te zijn op belangrijke familiemomenten. Dat Beatrix (77) een succesvolle koningin werd, verbaast niemand. Margriet (72) is close met al haar zussen, maar misschien een béétje meer met Beatrix, die ze 33 jaar ondersteunde als reservekoningin. Daarnaast werd de bescheiden derde zus gelukkig ook een beetje de koningin van haar eigen succesvolle gezin met kinderen en kleinkinderen.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Onvoorwaardelijke oranjeliefde

Dat Irene (76) zich ontpopte tot Hare Spiritualiteit avant la lettre verbaasde ook niemand. Weliswaar toonde ze ambitie en idealisme toen ze van troonopvolging afzag door zonder toestemming met Carlos Hugo van Bourbon-Parma te trouwen. Maar toen ze de troon van Spanje alsnog aan haar neus voorbij zag gaan, sloeg ze al snel een ander pad in en zorgde dat ze op een alternatieve manier gelukkig werd. Omdat Christina (68) in het buitenland woont – ze verdeelt haar tijd tussen Londen en Italië, waar haar dochter Juliana woont – lijkt het contact met haar minder intensief. Maar als ze bij een van haar zussen is, is het altijd weer ontroerend om te zien hoe een van de anderen haar automatisch ondersteunt omdat ze nog altijd slecht ziet. Zoals zusjes dat nu eenmaal doen. Lief!