Patricia Paay (69) heeft het allemaal wel meegemaakt; ze komt uit de tijd dat BN’ers nog sterren waren, maar heeft gemerkt dat ook sterren hard kunnen vallen. Een depressie volgde, maar ondanks haar 1.59 m is ze niet klein te krijgen. Al heeft ze wel wat geleerd: "Schunnige grappen maak ik niet meer."
tekst THEA TIJSSEN foto’s DARIO & MISJA styling PIETER VAN LOON haar & make-up BRITT SLEEBOS met dank aan KASTEEL DE HOOGE VUURSCHE
Ze mag dan tegenwoordig op een voormalig vakantiepark wonen, Patricia Paay hoort thuis in een kasteel. En dus vindt deze Beau Monde fotoshoot plaats in de vorstelijke omgeving van Kasteel De Hooge Vuursche in het Gooi. De grandeur past bij de petite diva als een kroontje bij een koningin. Gelukkig is ze makkelijker te benaderen dan een majesteit. Vol enthousiasme en zonder een blad voor de mond te nemen, kletst ze er op los. Liever niet over die ene periode, maar ze begrijpt als geen ander hoe het werkt in de showbizz, dus vooruit, ook daar wil ze nog wel even op terugblikken. Noblesse oblige!
VORIG JAAR WAS HET SHOW- NIEUWS WEKEN, NEE MAANDEN, IN DE BAN VAN EEN FILMPJE VAN JOU DAT EIGENLIJK BEDOELD WAS VOOR DE PRIVÉSFEER. TOEN HET ONLINE BELANDDE, VIEL IEDEREEN OVER JE HEEN EN KREEG JE HET ZWAAR VOOR DE KIEZEN. HOE GAAT ’T NU MET JE?
“Stukken beter. Ik heb een enorme dip achter de rug. Ik wilde niet naar buiten. Lag maar op die bank. Had continu het gevoel dat ik kon huilen. En kwaad dat ik was! Het was maar een grapje dat ik had uitgehaald. Zo was ik: daag me niet uit. Ik durf alles. Dat was natuurlijk stom. Maar ik kom uit een andere tijd. De showbusiness was vroeger gemoedelijk, vriendelijk en leuk. Je was geen BN’er, maar een ster. Het gebrek aan respect van media in hun omgang met BN’ers is ongelooflijk. Helemaal als je nagaat hoeveel ik heb betekend voor Nederland. Ik heb miljoenen platen verkocht, nummer 1-hits in het buitenland gehad. En als je dan ziet hoe ze met me omgaan... Ik kan dat niet begrijpen.”
TIJDENS DIE DEPRESSIE STOND JE OOK NOG ELKE WEEK OP DE COVER VAN DE RODDELBLADEN...
“Dan liep ik door Albert Heijn en zag, tegenover het hondenvoer, de bladen liggen. Dan dacht ik: Patricia, niet kijken. Maar toch zag ik vanuit mijn ooghoek dat ik er weer op stond. Ik hoopte dan dat ik in elk geval goed op de foto stond. Wishful thinking, ze pakken juist de zielige en lelijke foto’s. Die bladen creëerden bijna een nieuw imago om me heen. Allerlei fantasieverhalen gingen rond. Ze zeiden ook nog – als klap op de vuurpijl: ‘Ze heeft het zélf gedaan.’ Maar wat zou ík daar nou aan hebben? Wat voegt dat toe aan mijn mooie carrière?”
HOE BEN JE UIT DIE DEPRESSIE GEKOMEN?
“Ik ben naar een psychiater-coach geweest. Mijn man kende deze vrouw, zij heeft hem in moeilijke tijden goed geholpen. Robbert zei: ‘Probeer dat eens.’ Ik dacht: baat het niet, dan schaadt het niet. Want ik bleef zó kwaad, dat is niets voor mij. De therapeute heeft EMDR-therapie bij me toegepast, met die piepjes. De herinnering zat boven mijn rechteroor, maar moest naar mijn linkerhersenhelft. Dan zit-ie niet elke seconde, elke minuut, elk uur in je gedachten. Na twee sessies hielp het al. Hoe kan het, hè? Ik ga nog wel een keer terug om het af te ronden. Het scheelde ook dat Robbert leuke ouders heeft die pal achter me stonden. En laten we Robbert zelf niet uitvlakken: als je deze orkaan hebt doorstaan, kun je alles aan. Dan ben je een topgozer.”
BEN JE VERANDERD DOOR HET HELE GEBEUREN?
“Ja. Ik zie weer de zonnige kant van het leven in, maar zal nooit meer dezelfde zijn. Ik ben schuchter en verlegen geworden. Er zijn zelfs mensen die zeggen: ‘Patricia is mensenschuw. Ze is contactgestoord en niet leuk te benaderen.’ Dat is deels wel zo, ik denk dat elke BN’er dat een beetje heeft. En in mijn geval is het misschien wat extremer. Ook maak ik bepaalde opmerkingen niet meer. Platte, schunnige humor laat ik links liggen. Dan wil ik een grap maken en denk ik: dat is te brutaal. Dan doe ik het niet.”
JE BENT INMIDDELS TWEE JAAR SAMEN MET JE MAN ROBBERT. HOE HEB JE HEM LEREN KENNEN?
“Toen Adam en ik destijds ons kasteel te koop zetten, waren Robberts ouders de eersten die kwamen kijken. Ik weet nog dat ik tegen z’n moeder zei: ‘Wat heeft u knappe zonen.’ Ze heeft er drie. Daarna ben ik nog weleens op visite gegaan. We hebben altijd contact gehouden. Op een gegeven moment las Robbert: ‘Patricia is weer vrijgezel’. We zijn gaan eten en toen wilde hij nooit meer weg. Maanden daarna heeft hij me op vakantie in Frankrijk ten huwelijk gevraagd. Hij zei: ‘Waarom wachten? We weten dat we elkaar leuk vinden. Het leven gaat zo snel, ook bij jou, dus laten we het nu maar doen.’ Zo geschiedde. We waren zó blij met elkaar.”
EN NU WONEN JULLIE IN EEN VAKANTIEPARK IN BRABANT?
“Nou, dat klopt niet helemaal. Toen we een tijdje samen waren, dacht ik: ik wil niet zoveel geld uitgeven, maar wel leuk wonen. Dan moet je niet in Rotterdam of Amsterdam zijn, al hebben we daar wel gekeken. Ik wilde het liefst vlak bij mijn ouders wonen. Die zijn nu 92. Ik moet dus de hele dag op mijn telefoon letten. Als ik ’s avonds word gebeld door mijn zus, krijg ik altijd de kriebels: oh nee hè? Maar goed. Tijdens die huizenjacht sprak ik Kim Kötter en zij woont met haar gezin in een huis op een voormalig vakantiepark. Dat huis is beeldig. Zo’n park hebben ze ook in Zundert, dus daar zijn wij gaan kijken en vonden er ons villaatje. Het is top. Zo mooi en schattig. Voorlopig wonen we hier heerlijk. Als we over een tijdje weer wat hebben verdiend, kopen we wat duurs.”
Het hele interview met Patricia lees je in de nieuwe Beau Monde, die vanaf vandaag in de winkel ligt!
BEELD: INSTAGRAM