Ken Wharfe was als royal protection officer jarenlang verantwoordelijk voor de veiligheid van prinses Diana. Nu, 19 jaar na het overlijden van de prinses, doet hij een boekje open. Haar dood had nóóit mogen gebeuren.
In zijn memoirs schrijft Ken Wharfe over Diana. Hij kende haar immers door en door na zes jaar intensief voor haar gewerkt te hebben. Nu besluit hij om uit de school te klappen over de beruchte avond in Parijs waar hijzelf niet bij was.
"Ik viel bijna in slaap toen mijn buzzer om 4 uur 's nachts afging. Of ik zo snel mogelijk contact op wilde nemen met Chief Superintendent Dai Davies van de Royalty And Diplomatic Protection Department." Omdat hij in z'n cottage geen telefoon had liep hij midden in de nacht naar een telefooncel in de buurt. "Ik heb slecht nieuws", zei Davies. Hij vertelde dat de prinses van Wales dood was door een auto-ongeluk in Parijs. Dat was het moment waarop Ken Wharfe spijt had dat hij in 1993 ontslag had genomen.
Over haar nieuwe beveiliging, aangesteld door Dodi Fayed, is Ken niet te spreken. Hij vertelt: "For the record, ik was zes jaar lang in charge om de prinses te beschermen, terwijl haar nieuwe bodyguard Trevor Rees-Jones slechts weken in dienst was." Tot op de dag van vandaag is Ken boos dat die bodyguards ervoor hebben gezorgd dat Diana gevaar heeft gelopen. De bodyguard die op de bewuste avond met Diana was heeft zelfs niet de nodige training gehad om haar te beschermen. Met andere woorden, Ken is niet te spreken over het team dat Dodi voor zijn Diana had samengesteld.
Trevor Rees-Jones is degene die een grote inschattingsfout heeft gemaakt om de paparazzi af te schudden. Dit leidde tot de fatale crash op hoge snelheid in de Pont de l'Alma tunnel. Maar ligt de fout dan alleen bij de beveiliging? In zekere zin had Diana nooit het aanbod van Queen Elizabeth moeten afslaan om 24 uur per dag beveiligd te worden door officieren van Scotland Yard. Met een officier van de Metropolitan Police aan haar zijde was ze nooit in een auto gestapt met een dronken chauffeur, zoals in Parijs gebeurde. Tot slot stelt Ken dat het ongeluk in zijn ogen geen moord was, maar een verschrikkelijk ongeluk dat voorkomen had kunnen worden. Hierbij geeft hij de schuld aan het onberekenbare gedrag van Dodi en de fouten van de bodyguard.