/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fbeaumonde%2Fbeau-monde%2Fsource%2FAntje_Monteiro_beeld_Dario_en_Misja_5-thumbnail.jpg "Thuis bij Antje Monteiro: de designmansion van de showbizzprinses")
Uit Beau Monde 2016: Heksenhuisje wordt designmansion voor showbizzprinses… Na vier jaar is de woondroom van Antje Monteiro (47) en haar Dennis eindelijk klaar. En de verf is nog niet droog, of Beau Monde staat al op de oprijlaan!
Vanuit het stadscentrum van Utrecht slaat team Beau Monde twee keer rechtsaf... Om terecht te komen in een lommerrijke laan waar statige oude herenhuizen en moderne designvilla’s tussen het groen verscholen liggen. Bij een fraaie glazen mansion mét rieten puntdak houden we halt. In de tuin is het een en al bedrijvigheid; zeker een half dozijn tuinmannen is bezig met gazon en terras. Antje: “Ik overdrijf niet als ik zeg dat we hier drie minuten wonen. Misschien hadden we de shoot beter een maand later kunnen doen, maar ik vond het een goede reden om de tuin- en werkmannen een deadline te kunnen geven: vandaag, 12.00 uur!”
Het laatste mooie stukje
Vol enthousiasme - grote gebaren, ratelende zinnen - vertelt de zangeres, presentatrice en musicalster over haar droomhuis. “Ik begon dit project in 2012. Jarenlang woonde ik om de hoek, naast mijn vader. Toen hij overleed is mijn zus Marina op zijn grond gaan wonen. Vervolgens kwam zij te overlijden - mijn moeder is daarna in haar huis getrokken om voor haar drie dochters te zorgen. Omdat er zoveel verdriet rondom mijn huis hing, wilde ik verhuizen. Ik voelde me niet meer happy in mijn huis en dat kon natuurlijk niet, je huis is de basis van je zijn: je woont er, slaapt er, creëert er, leeft er. Mijn oog viel op dit lapje grond, fraai gelegen aan het water, overwoekerd met bomen. Er stond een piepklein huisje, vroeger noemden we dit het heksenhuisje. Als kinderen sloegen we het huis over als we heitje voor een karweitje deden, omdat er, in onze ogen, een enge oude vrouw woonde. Tijdens het hardlopen liep ik hier altijd voorbij en visualiseerde dat ik er zou wonen. Toen de grond in de verkoop kwam, wilde ik er meteen op springen. Er werd me echter aan alle kanten ontraden een bod te doen, want er zat geen woonbestemming op de grond. Om er te kunnen wonen zou de gemeente het bestemmingsplan moeten wijzigen en dat zou weleens tien jaar kunnen duren - àls ze het al wilde doen. Als het een ‘nee’ zou worden, zou het land meteen een stuk minder waard worden. Ik raakte hier heel erg van in de war. Ik ben het terrein opgeslopen en heb er wat rondgelopen. In gedachte vroeg ik aan papa en Marina wat ik moest doen. Bieden of niet? Toen ik naar boven keek, kwam er een enorme rust over me heen. Het zou goed komen. De volgende dag heb ik een bod gedaan. Het hoogste bod, dus de grond was van mij. Vervolgens ben ik naar de gemeente gegaan: ‘Heren, ik heb het laatste mooie stukje van Utrecht gekocht, kunnen jullie me helpen er iets fraais van te maken.’ Twee jaar later was alles rond en kon ik gaan bouwen.”
Lees ook:
- Binnenkijken bij: de luxe private club van Donald Trump
- 10 woonaccessoires die je nu in de sale op de kop tikt