“Ik voelde me boos en verraden”, vertelt Amanda aan Beau Monde over de situatie met Stavos.
De laatste keer dat je met Beau Monde sprak, zat je nog midden in je wittebroodsweken. Niet veel later werd Stavros opgepakt.
“Klopt, we waren pas vier maanden getrouwd toen hij werd opgepakt. Van de ene op de andere dag belandde ik in een rollercoaster. Het was een totale shock voor mij, ik had veel verdriet. Ik kreeg twijfels over hem en onze relatie en was zo boos dat hij mij en de kinderen dit aandeed. Ik begrijp dat je niet met de buitenwereld deelt waar je mee bezig bent. Maar ik was zijn partner, tegen mij had hij dit moeten vertellen. Ik had dan kunnen zeggen dat hij ermee moest stoppen. Misschien was het dan wel heel anders gelopen; voor ons, maar ook voor Vegas en zijn zoon, die dit ook allemaal hebben moeten meemaken.
Hoe reageerden de mensen om je heen?
“Ik had vriendinnen die zeiden: ‘Ja, maar hij heeft je niet verraden in de liefde.’ Oké, dat was waar, maar liegen is liegen voor mij. Misschien zit dat wel in m’n karakter. Ik ben opgegroeid zonder man in huis. Mijn vader overleed toen ik twee was en ik heb wel wat dingen meegemaakt met mannen in mijn leven. Dan ga je het toch weer aan, het vertrouwen, en word je gekwetst. Ik ben ook wel mensen kwijtgeraakt, die gingen mij verwijten dat ik hen niet meteen had gebeld. Ik dacht: ik hoor ook wel eens iets niet over jouw relatie. Ik kon hun negativiteit er niet bij hebben, ik had juist vrienden nodig die me steunden en uit dat dal trokken. Je leert in zo’n moeilijke tijd wel wie je echte vrienden zijn.”
“Hoe heb je het aan Vegas verteld?”
“In eerste instantie heb ik tegen Vegas gezegd dat Stavros moest werken, dat hij er daarom niet was. Tegen hem heb ik gezegd: ‘Leg jij het haar maar uit, het is jouw verantwoordelijkheid. Je hebt al genoeg op mijn schouders gegooid.’ Ik zat met zoveel verdriet en boosheid. Je bent net getrouwd, we hadden besloten dat we een kindje wilden. En dan vind je het niet nodig om zoiets met je vrouw te delen? Dat liegen vond ik eigenlijk veel erger dan wat hij had gedaan.”
En toen kwam hij weer vrij, hoe was dat voor jou?
“Ik had gelijk zoiets van: oh, hij is vrij, ik wil hem zien. Mijn emoties gingen alle kanten op. Hij is naar mij gekomen en we hebben heel veel gepraat en gehuild. Ik kreeg zijn kijk en zijn verhaal te horen en dat hielp mij wel om hem te vergeven. Het was ook fijn om hem bij me te hebben. Ik voelde me sterker, want ik hoefde het niet meer allemaal alleen te doen. Eigenlijk waren we vanaf dat moment bijna elke dag bij elkaar en gingen we het ook weer proberen. De scheiding was nog niet afgerond, maar ik heb er niet over getwijfeld om die door te zetten. Toch voelde ik me niet gescheiden, we waren in die tijd wel écht samen.”
Waar liep het dan alsnog mis?
“Hij moest zijn draai hier weer vinden en we kregen best veel ruzie, terwijl we dat daarvoor nooit hadden. Bij mij zat er nog steeds veel frustratie over alles wat er was gebeurd. Hij droeg ook een elektronische enkel band, en moest op tijd binnen zijn. Ik voelde me daardoor erg beperkt in de dingen die ik wilde doen. Ineens moest ik óók van alles laten. Ik denk altijd: je springt samen in de sloot, en je springt er ook samen uit. Maar als je alleen wilt springen, klim je er ook maar zélf uit. In september vorig jaar hebben we toch besloten uit elkaar te gaan, omdat het niet meer werkte. Weer had ik verdriet, maar het was nu wel anders, omdat ik hier zélf voor had gekozen.”
Verder lezen? De nieuwe Beau Monde ligt nu in de winkels!
Bron: Jill Waas | Beeld: BSR Agency
