Diana: van Shy Di naar prinses van Wales

De tienerjaren van Diana Spencer waren vooral fragmentarisch.

In het ouderlijk landgoed woonde stiefmoeder Raine met wie ze niets had. Ver weg in Londen of Schotland zat haar moeder die ze heel weinig zag, omdat haar vader de voogdij over haar, haar zussen Sarah en Jane en haar broertje Charles had.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bovendien zat ze op een kostschool wat de tijd die ze met familie kon doorbrengen ook behoorlijk beperkte, al waren de vakanties in Schotland voor haar onvergetelijk. Ze was dol op de Shetland pony's daar.

Cordon Bleu

Toen Diana haar kostschool had afgerond, zag het er niet naar uit dat ze erg zou floreren op een vervolgopleiding of de universiteit. Het werd Institut Alpin Vidamanette, een instituut in Zwitserland, waar rijke meisjes verder werden gedrild in goede manieren en het bestieren van een welgesteld huishouden. Na een jaar keerde ze al terug naar Londen waar ze met twee vriendinnen ging samenwonen. Voor haar 18de verjaardag in 1979 kocht haar moeder een flatje voor haar aan Coleherne Court in Earl's Court. Daar woonde ze tot haar verloving met drie vriendinnen. Ze deed er een 'cordon bleu' kookcursus voor gevorderden, al kookte ze bijna nooit voor haar flatgenoten, hooguit af en toe een chocoladegerecht en Russische borsjt.

Sloane Ranger

In Londen was ze een typische Sloane Ranger, een aristomeisje dat winkelde op Sloane Square en zich keurig kleedde met als doel een beetje leuk te trouwen. In de tussentijd had ze slecht betaalde baantjes: ze werkte als dansjuf, als klasse-assistent op een kleuterschool, deed schoonmaakwerk voor haar zus Sarah en diverse vrienden van Sarah, was kinderjuf bij een rijk Amerikaans gezin en werkte als assistent op een crèche.

Het waren geen wilde jaren voor Diana: ze ging zelden uit, zat graag met een goed boek thuis en schoof regelmatig aan bij zus Sarah als die voor een dinertje een vrouwelijke gast te kort kwam. Wel was ze er heel gelukkig: ze richtte het huis zonnig in met pasteltinten, op haar slaapkamerdeur stond Chief Chick, als hospita vroeg ze 18 pond per week aan de anderen en ze mocht graag het huishouden doen met rubberen handschoenen aan.

'Gouden Aura'

Hier zie je Diana met Adam Russell tijdens een skivakantie in Val Claret met vrienden, vlak voor het serieus werd met Charles. "Ze kon ontzettend lachen, maar ze was geen leeghoofd," zegt Adam. "Eigenlijk was ze vrij rustig en bedaard. Het ontbrak haar aan zelfvertrouwen. Ze was seksueel aantrekkelijk en de relatie was wat mij betreft niet platonisch, maar zo bleef het wel. Ze was altijd wat afstandelijk, je had altijd het gevoel dat er heel veel was waar je nooit achter zou komen bij haar."

Vriendin Carolyn Bartholomew bevestigt dat Diana jongens op afstand hield: "Ze had een soort gouden aura dat mannen ervan weerhield om verder te gaan." Zelf zei Diana dat ze dat moest bewaren voor wat voor haar lag.

Prins of Wales

Diana kende kroonprins Charles vaag van haar bezoeken als kind aan Sandringham. Het contact werd in 1977 hernieuwd toen hij datete met haar oudere zus Sarah. Toen ze in 1980 allebei te gast waren bij wederzijdse vrienden, zag ze hem polo spelen en maakte hij werk van haar als potentiële bruid. Ze was van adel, ze was van onbesproken gedrag en ze was nog maagd en paste zo helemaal in het profiel. Het was geen exclusieve hofmakerij: hij onderhield ook nauwe contacten met Amanda Knatchbull (de officiële kandidate, geselecteerd door zijn oom), Anna Wallace (dochter van een Schotse landeigenaar en te temperamentvol volgens de Windsors) én natuurlijk zijn Camilla Parker-Bowles, voorheen Camilla Shand. Omdat Charles begin jaren zeventig maar niet met een aanzoek over de brug kwam, was Camilla in 1973 getrouwd met Andrew Parker Bowles. Dit weerhield Camilla en Charles er niet van intensief contact te houden.

Bekijk ook

Waarom Charles niet met Camilla mocht trouwen

Het was liefde op het eerste gezicht: Charles en Camilla leerden elkaar in de zomer van 1971 kennen, toch besloten ze niet met elkaar te trouwen.

'Hello Sir'

Diana was erg onder de indruk van twaalf jaar oudere Charles: hij noemde haar Diana, zij noemde hem 'Sir'. Wonderlijk vond ze wel dat de veel oudere Camilla opeens vriendinnen met haar wilde worden. Camilla keurde graag de vriendinnen van haar ex. Niet zozeer om te zien of ze geschikt waren voor de prins, maar meer om te zien of ze een bedreiging zouden vormen voor haar eigen relatie met Charles. Diana, destijds negentien jaar, onzeker en volgzaam, leek een 'kneedbare kandidate' die zich zo op het eerste gezicht wel zou schikken in een verstandshuwelijk waarin Charles discreet zijn relatie met Camilla kon voortzetten.

Opgejaagd

Dat het Charles menens was met Diana – hij vond haar erg aardig en meelevend, wat zijn ego streelde – bleek uit een uitnodiging om tijdens Cowes Week (een societyzeilwedstrijd) een weekend met hem te logeren op het royal jacht Brittania. In november 1980 kwam daar een uitnodiging voor een verblijf op Balmoral bij, om kennis te maken met zijn familie. Tijdens die vakantie kwam ook de pers haar op het spoor en had ze in Londen geen moment rust meer. De pers doopte haar Shy Di, omdat ze hen zo veel mogelijk uit de weg ging. Opmerkelijk is dat Charles haar nooit te hulp schoot bij de belegering van haar flatje, maar tegen Diana wel uitgebreid klaagde 'dat er soms wel vier fotografen voor het huis van arme Camilla stonden.'

Verloofd

Bekijk ook

10x zó eert hertogin Kate prinses Diana

Hoe stap je uit de schaduw van een icoon? Door haar te omarmen.

Diana wantrouwde Camilla. Hoe naïef ze ook was in de liefde, ze besefte wel degelijk dat dit niet normaal was in een verkering. Maar dit was wel de prins van Wales, die al zijn hele wereldvreemde leven lang gewend was zijn zin te krijgen en graag mocht zuchten dat hij het heel zwaar had. Hij maakte moederlijke gevoelens in haar los, ze vond dat hij iemand nodig had die voor hem zou zorgen. En eerlijk is eerlijk: het was haar eerste echte liefde en ze was verliefd op hem. Of toch tenminste op het 'sprookje' dat haar werd voorgeschoteld. Toen hij haar op 6 februari 1981 in de kinderkamer van Windsor Castle ten huwelijk vroeg, zei ze 'ja' en vertelde ze herhaaldelijk hoeveel ze van hem hield. "Wat liefde dan ook mag zijn," was zijn vage en vooral onheilspellende antwoord.

Boulimie

In de aanloop naar het 'huwelijk van de eeuw' woonde Diana al in Buckingham Palace waar de voormalige kleuterjuf zich ondanks haar aristocratische opvoeding volledig verloren voelde in de hiërarchie en alle protocollen. Hier openbaarde voor het eerste haar boulimie zich: Diana at zich vol om zich maar even niet rot te hoeven voelen en gooide het er dan allemaal weer uit. Haar bruidsjapon moest meerdere keren worden ingenomen omdat haar taille van 72 naar 57 cm ging. Charles was bovendien niet de meest attente verloofde en kraakte de strapless zwarte japon af die ze naar haar eerste officiële moment droeg. Zij vond zichzelf het toppunt van chic, hij zei dat alleen mensen in de rouw zwart droegen. Later die avond stortte ze haar hart uit bij prinses Gracia van Monaco, die er op het damestoilet een grapje van maakte: "Maak je maar geen zorgen, het wordt nog veel erger."

Theedoeken

Daarvan was geen woord gelogen. Voor het huwelijk had Charles bitter weinig belangstelling voor Diana, maar ging wel met een cadeautje langs bij Camilla. Het was een gouden schakelarmband met een blauw geëmailleerd plaatje waarop de letters F en G vervlochten waren. Fred en Gladys waren de bijnamen die Charles en Camilla voor elkaar gebruikten. Diana had de armband gezien, voer woedend en in tranen uit tegen Charles, die toch naar Camilla reed om haar het cadeau te geven. Terwijl hij bij zijn minnares was, overlegde Diana – die serieus van plan was de hele bruiloft af te zeggen – tijdens een lunch met haar zussen de situatie. Het publiek kampeerde echter al langs de route, de camera's stonden al opgesteld in St Paul's en haar zussen reageerden kalm: "Je gezicht prijkt al op theedoeken, dus het is te laat om er nu nog onderuit te kunnen."

Lief briefje

Op de avond voor ze trouwden, stuurde Charles Diana een zegelring met daarin de drie pluimen van de prins van Wales en een lief briefje: 'Ik ben zo trots op je en als je morgen de kerk binnenkomt, sta ik bij het altaar voor je klaar. Kijk ze recht in de ogen en verblind ze.' Het stelde haar enigszins gerust over de toekomst. De foto hierboven stamt uit zomer 1981 en toont aan dat ondanks alle narigheid die hen nog te wachten stond, ze wel degelijk ook leuke momenten samen hebben gehad.

Prinses

En zo werd lady Diana Spencer, destijds 20 jaar oud, op 29 juli 1981 de nieuwe prinses van Wales, tijdens het 'sprookjeshuwelijk' dat zestien jaar het nieuws zou beheersen. Toen ze als prinses de kerk uitkwam, aan de arm van Charles, het gejuich van de menigte tegemoet, stroomde haar hart over van hoop en geluk. Ze schoof haar boulimie af op zenuwen voor de bruiloft, ze ging ervan uit dat mevrouw Parker-Bowles tot het verleden behoorde. Zoals ze later zelf zei: "Ik koesterde enorm veel hoop in mijn hart."

Misschien ook voor jou:

Wat er niet klopt aan deze iconische foto's van Charles en Diana