Actrice, tv-persoonlijkheid en auteur Imanuelle Grives (35) ging in 2019, toen ze gearresteerd werd voor drugsbezit en in het cachot werd gegooid, door een diep dal. Het maakte haar sterker, zelfverzekerder en zelfs gelukkiger. “Ik heb geleerd om kritisch naar mezelf te kijken en daarvan te leren.”
Het was groot nieuws in juli 2019: Imanuelle Grives was op het Belgische festival Tomorrowland aangehouden met ‘een enorme hoeveelheid drugs’: 1 gram cannabis, 5 2C-B-pillen, 30 xtc-pillen, 2 gram ketamine en 10 gram cocaïne. Allemaal bij elkaar verpakt in haar pruik. De ene site sprak van drugshandel, een tweede wist te vertellen dat de actrice zich inleefde in een ‘drugsrol’ en een derde meldde dat de eigenares van de AirBNB waarin Imanuelle verbleef – waar nog meer drugs gevonden werd, waaronder 77 xtc-pillen – haar erbij had gelapt. Hoe dan ook: ze werd veroordeeld tot twee jaar cel, waarvan één voorwaardelijk. Uiteindelijk heeft ze een kleine twee maanden in hechtenis doorgebracht. Ook kreeg ze een geldboete.
Na haar vrijlating gaf de actrice een interview aan de Volkskrant, waarin ze benadrukte dat ze de drugs niet had gekocht om te verhandelen. “Ik dacht er toen heel makkelijk over, ik had gewoon een voorraad voor de rest van het jaar aangeschaft. Het voelde niet als veel, het paste in een sigarendoosje. Ik weet dat dit raar gaat klinken, maar je krijgt korting als je meer koopt.” Daarna heeft Imanuelle zich een tijd teruggetrokken, om in 2020 haar carrière weer op te pakken. Ze is momenteel te zien in ‘Ranking the stars’ op RTL5 en vanaf 9 november in ‘Alle hens aan dek’ bij SBS6. Beau Monde spreekt Imanuelle op een zonnige septemberdag en is onder de indruk van haar veerkracht en zelfreflectie. Een gesprek over verleden, heden en toekomst.
“Dit was het dan, dacht ik toen ik werd aangehouden. Ik had rock bottom bereikt. En ik moest mijn streng-christelijke moeder in Suriname opbellen om te vertellen wat er was gebeurd. Daar zag ik het meest tegenop, uit schaamte. Maar ze was zo lief. Ze zei dat ze boven alles van me hield, en dat we hier als gezin samen doorheen zouden komen. Weet je, rock bottom blijkt ook een mooie kant te hebben. Want als je op de bodem bent, kun je alleen nog maar omhoog. Er werd een oerkracht bij me aangewakkerd, instorten en opgeven was geen optie. Mijn mantra in de gevangenis werd dan ook: ‘Je hebt jezelf in de ellende geholpen, je helpt jezelf hier ook weer uit.’”
“Bij het binnenlopen van de gevangenis hoorde ik het deuntje van ‘Celblok H’ in mijn hoofd. Wie is hier de top dog, wie heeft hier de leiding? vroeg ik me meteen af. De gevangenis waarin ik zat, heeft de reputatie dat het een van de meest heftige is. Maar dat viel in de praktijk mee, op de vrouwenafdeling dan. Er waren bij mij geen knokpartijen. Als iemand boos was op een ander, hoorde je hoogstens een ‘Ik zie haar echt niet graag,’ met een Vlaams accent. Maar natuurlijk ben ik ook in huilen uitgebarsten en heb ik nachtmerries gehad. Maar weet je, dat was ook het begin van een stevig gesprek met mezelf. Daardoor heb ik het afgelopen jaar zoveel geleerd. De cirkel waarin ik zat, moest doorbroken worden. Ik was al lange tijd niet happy, was ook depressief. Ik had het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Nu weet ik dat ik last had van het imposter-syndroom. Ik zei zelfs nee tegen bepaalde projecten, omdat ik dacht dat ik niet geschikt of slim genoeg was, terwijl dat eigenlijk heel mooie kansen waren. En ik wist niet precies wat ik wilde met mijn leven en mijn carrière. Zat ik wel op de goede weg? Deed ik wat mij gelukkig maakte? Die twijfels die zoveel vrouwen van begin dertig hebben. Maar daarover praten is moeilijk.”
“De eerste dagen in de gevangenis had ik nog niet door dat er in Nederland een mediastorm was losgebarsten. Maar toen dat eenmaal wel zo was… Mijn grootste angst was ineens werkelijkheid, ik was een mediaschandaal geworden. Maar al die aandacht in de pers heeft me ook veel geleerd over mijn positie als bekende Nederlander. Een van de meest opmerkelijke berichten vorig jaar was dat ik het in een kleedkamer meer dan gezellig gehad zou hebben met André Hazes. Grappig, want hoewel ik echt wel eens een geheime amourette met een collega heb gehad, toch echt niet met hem. Er werd sterk geïnsinueerd dat er tussen ons iets gebeurd zou zijn. Dat ik er misschien de oorzaak van was dat hij met Monique had gebroken. Ja, André is een leuke gast. En we hebben het ook heel gezellig gehad in de kleedkamer… Met nog zes andere mensen erbij, ja! We hebben drankjes gedronken en liedjes gezongen. Meer niet. Ik bedoel, kijk op wat voor types hij valt en kijk naar mij. Ik ben toch veel te jong voor hem! De grote media-aandacht was zo absurd, dat ik daardoor juist besefte dat het niet persoonlijk was. Het gaat niet over wie ik ben, maar over de naam Imanuelle Grives, die goed scoort op nieuwssites. Clickbait. Dat hielp me om los te laten, om beter met kritiek om te gaan. Maar het was iets wat ik moest leren. Ik moest er volwassen in worden. Beseffen dat wanneer anderen iets over mij zeggen, dat niet per se iets zegt over wie ik ben en waar ik voor sta. Gelukkig had ik veel tijd voor zelfreflectie in de gevangenis.”
Wil je meer lezen over Imanuelle? Je leest het in de nieuwe Beau Monde!
Bron: Agnes Hofman
