Journaliste en society-watcher Ella Vermeulen becommentarieert de wereld van Hollywood en omstreken.
Ze hebben het Witte Huis inmiddels verlaten; Ivanka en Melania Trump. De eerste is me tegengevallen, de afgelopen vier jaar. Ze kwam Washington binnen als vaderfluisteraar, maar bleek weinig invloed op The Donald uit te kunnen oefenen als senior White House adviseur. Ik herinner me van haar vooral beeldige Oscar de la Renta’s en het pijnlijke moment waarop wereldleiders haar op de G20 opzichtig negeerden. Ze had er niets te zoeken, maar toch verwacht je van Christine Lagarde en Theresa May niet dat ze zich als Mean Girls gedragen.
Melania daarentegen, heb ik met genoegen gadegeslagen. Misschien was zij wel de enige die Trump enigszins kon sturen, zij het om puur baatzuchtige redenen. Om te beginnen bleef ze net zo lang in New York wonen tot ze nieuwe huwelijkse voorwaarden had geregeld. Trumps campagne was onaangenaam geweest en zijn entourage vreesde voor een scheiding, men had haar nodig als ‘verzachtende factor’ voor de conservatieve achterban. In de onderhandelingen dwong ze voor Barron een tweede, Sloveens paspoort af, zodat hij later eventueel in Europa voor de Trumporganisatie kan gaan werken. Omdat Melania had gezien hoe Donalds jongste dochter Tiffany (met Marla Maples) een soort tweederangskind is, kreeg ze zwart op wit dat Barron op het gebied van financiële kansen en de erfenis net zo zou worden behandeld als de drie kinderen die hij met Ivana kreeg.
Zó zag Melania Trump er twintig jaar geleden uit
Ook Melania’s eigen inkomen en luxe manier van leven waren ermee gegarandeerd, in het geval van een scheiding. Pas toen dit geregeld was, trok ze in 1 Pennsylvania Avenue, waar ze de dagen stuksloeg met glossy’s lezen in haar privéspa. Donald en zij leefden ook in New York grotendeels gescheiden levens, dat was in Washington niet anders. Op openbare momenten verscheen Melania in beeldschone outfits aan zijn zijde, maar ze stuurde ook wel eens een dubbelganger of mepte de hand van haar bedremmelde echtgenoot weg als ze geen zin in hem had. Over haar hoeven we ons dan ook geen zorgen te maken, die redt zich wel.
De vraag is hoe. Ik vermoed dat de deal die ze in 2016 sloot geldig was voor de duur van Donalds presidentschap, om hem de vernedering van een breuk te besparen. Maar vermoedelijk vindt ze het nu ook nog prima. Donald zal binnenkort wel eindeloos golfen en zijn ideeën spuien via zijn eigen, nog op te richten nieuwsstream, op zich verandert er voor haar niet zoveel. Ze is bovendien al 22 jaar bij hem – als ze weg wilde, had ze dat wel eerder gedaan, toch? “Ze is een bijzondere vrouw, het is net een geest,” zegt haar biograaf Mary Jordan. “Iedereen weet wie ze is, maar niemand kent haar echt.” Tenzij… ze een tell-all boek laat schrijven. Hoop doet leven.
Bron: Ella Vermeulen | Beeld: BrunoPress
