Ook twaalf jaar na haar diagnose denkt Sylvie Meis nog dagelijks aan de periode waarin ze borstkanker had. In het Duitse tijdschrift Bild vertelt ze openhartig over deze zwarte bladzijde.
Zware behandelingen
Ondanks dat Sylvie gelukkig al heel wat jaren geleden genezen is verklaard van de verschrikkelijke ziekte, gaat ze toch nog regelmatig naar het ziekenhuis voor een check. "Eigenlijk zou ik maar één keer per jaar naar het ziekenhuis hoeven, maar ik ga bewust elk half jaar naar de dokter. En elke keer zodra ik de uitslag heb, laat ik het mijn team weten: ik ben gezond! Met een dik uitroepteken", vertelt de presentatrice.
Iedere dag nog wordt Sylvie herinnerd aan de nare ziekte, zo vertelt ze. "Ik denk nog elke dag aan de ziekte. Het wordt nooit meer normaal." Dat komt omdat de behandelingen destijds geen eitje waren voor het model. "Voor mijn eerste chemo kreeg ik bijna een paniekaanval. En ik voelde me na elke chemo extreem slecht. Ik braakte urenlang en dacht dat ik doodging. Ik lag dan op de grond in de badkamer en kon niet opstaan."
Haarverlies
Hoe zwaar deze behandelingen ook waren voor de Love Island-presentatrice, ze ging gewoon door met werken. "Ik ben nooit gestopt met werken. Ik zat toen in de jury van het RTL-programma Das Supertalent, maar ik liet niet op tv zien hoe slecht ik eraan toe was. Alles heeft me gemaakt tot de moedige vrouw die ik nu ben. Ik ging ook regelmatig naar de kerk."
Sylvie vertel dat ze het destijds heftig vond om naar zichzelf in de spiegel te kijken, helemaal vanwege het ernstige haarverlies. "Het was heel erg, want ik had er geen controle over", gaat ze verder. "Het was ook vreselijk om geen wenkbrauwen of wimpers meer te hebben. In het begin had ik niet de moed om in de spiegel te kijken en mezelf kaal te zien. Toen de kapper de rest van mijn haar afschoor, keek ik niet meer. Pas weken later, in de salon van een goede vriend, vond ik de moed om een kijkje te nemen. Diezelfde vriend zat naast me toen ik de pruik voor het eerst opzette", aldus Sylvie.
Familie
Sylvie was twaalf jaar geleden nog samen met Rafael van der Vaart, met wie ze ook zoontje Damian kreeg. Gelukkig waren deze twee toen een rots in de branding voor de tv-ster. "Destijds woonde ik in Madrid met mijn nu ex-man en onze toen driejarige zoon, en de hitte onder de pruik was ondraaglijk. Op een gegeven moment liep ik zonder pruik thuis rond, en dat was echt een gevoel van bevrijding", vertelt ze. "Mijn zoon was pas drie. Hij streelde vaak mijn kale hoofd. Rafael was er ook voor mij. We waren nog jong, hij was 26, ik was 31. Ze hielden allebei van me om wie ik was. Dat hielp enorm."
Uiteindelijk heeft Sylvie de ziekte overwonnen, mede doordat ze naar eigen zeggen optimistisch bleef. 'De dood' is dan eigenlijk ook nooit ter sprake gekomen tussen Sylvie en Rafael. "Het ging erom dat ik moest blijven leven – vooral voor mijn zoon. Damian vertelt me soms dat hij zich de tijd nog kan herinneren, ook al was hij nog zo klein."
Sylvie snapt dat goed, omdat haar eigen moeder ook ooit de nare ziekte kreeg. "Ik voelde hetzelfde met mijn moeder. Ik was 15 toen ze borstkanker kreeg. De ziekte was dus niet nieuw voor onze familie", aldus de presentatrice.
- Grazia, RTL Boulevard
- BrunoPress