Zijn vader was afwezig en zijn moeder drugsverslaafd. Maar Willie Wartaal (40) wil zichzelf niet zien als slachtoffer, want het verleden maakte hem tot de man die hij is. “Mijn jeugd heeft me er perfect op voorbereid om BN’er te worden, want dan moet je ook de hele tijd doen alsof", vertelt hij in de nieuwste Beau Monde.
Jeugd
Willie heeft het niet altijd even makkelijk gehad vroeger. “Mijn vader was afwezig en mijn moeder was een junk, verslaafd aan harddrugs. Zij koos voor dat leven in plaats van een moeder te zijn", vertelt hij openhartig in een interview met Beau Monde. "Uiteindelijk heeft dat allemaal plaats moeten vinden om ervoor te zorgen dat ik de man ben geworden die ik vandaag ben. Ik hoor mensen vaak zeggen dat ze selfmade zijn, maar dat klopt eigenlijk nooit. Ik ben dat echt. Daar moet ik trots op zijn.”
Diepste dal
De artiest mag nu dan trots op zichzelf zijn, maar jaren geleden heeft hij ook zijn diepste dal gekend. “Dat was aan het einde van de lagere school. Ik miste mijn moeder en was de hele tijd verdrietig. In mijn hoofd had ik een slachtoffer van mezelf gemaakt en dat trieste gevoel nam het helemaal over. Ik kon ’s ochtends gewoon uit bed komen en lachen met mensen, maar vanbinnen was ik heel alleen. Mijn jeugd heeft me er perfect op voorbereid om BN’er te worden, want dan moet je ook de hele tijd doen alsof. Daar heb ik mijn vak van gemaakt", vertelt hij.
Of hij nu nog ergens bang voor is? “Nergens voor, denk ik, want het maakt niet zoveel uit wat er gebeurt. Ik heb best veel ellende meegemaakt en gezien dat alles daarna gewoon weer doorgaat. Je kunt al je geld opmaken, dat komt weer goed. Je kunt iemand verliezen, dat komt weer goed. Iemand kan jou lossen, dat komt weer goed. Je kunt een been breken, dat komt weer goed. Natuurlijk heb ik ergens een angst dat mijn kinderen doodgaan, maar ik ben niet echt een bang persoon. Daar ben ik misschien net te dom voor, haha.”
Het hele interview met Willie Wartaal lees je in de nieuwste Beau Monde. Vanaf vandaag in de winkels!
Tekst: Fleur Baxmeier | Foto's: Feriet Tunc