Joëlle Witschge: 'Ik pushte mezelf altijd tot het uiterste'

Voormalig Beau Monde-columniste Joëlle Witschge (28) verhuisde begin dit jaar samen met haar verloofde, profvoetballer Dave Bulthuis, naar Zuid-Korea. Beau Monde sprak met haar over de huizen- en meubeljacht, en bevallen en leven in ‘gangnam style’. 

LEES OOK: Joëlle Witschge overspoeld met liefde tijdens babyshower

tekst THEA TIJSSEN foto’s TARONE RACHAMIM

Als dochter van voetbalster Richard Witschge was Joëlle gewend aan een internationaal leven. Dus toen ze verkering kreeg met sc Heerenveen- verdediger Dave Bulthuis (28) - die eerder al speelde in Duitsland en Azerbeidzjan - wist ze waar ze aan begon. Maar de overstap van Nederland naar Zuid-Korea kwam wel erg onverwacht. En dat met een zwangere buik...

Hoe bevalt jullie leven in Zuid- Korea tot nu toe? 

“Goed! We groeien erg naar elkaar toe. Zijn voor het eerst met z’n tweeën, afgezonderd van de rest van de wereld. Ik herken dit van vroeger. Door mijn vaders voetbalcarrière heb ik dertien jaar in het buitenland gewoond. Als mijn zusjes en ik in Nederland waren, hadden we altijd ruzie. Over van alles. Maar zodra we in het buitenland waren, viel dat allemaal weg. Waren we elkaars beste vriendinnen. Datzelfde gevoel heb ik nu met Dave: we zijn echt op elkaar aangewezen, voeren diepere gesprekken. We waren in Nederland al veel samen, maar hier nog veel meer. We hebben nauwelijks afleiding van buitenaf. En hebben dat blijkbaar ook niet nodig.” 

Dave is jouw jeugdliefde. Waarom ging het destijds uit en hoe kwamen jullie toch weer samen? 

“We hebben destijds een jaartje samengewoond. We waren samen toen ik negentien was. Na drie maanden verkering had Dave mijn naam al op z’n buik laten tatoeëren, zo verliefd was ’ie. Hij zei: ‘Als het uitgaat, laat ik er een olifant overheen zetten’, maar hij heeft ’m al die jaren dat we uit elkaar waren, gewoon laten staan. Het ging destijds uit, omdat we zo jong waren. Dave had al van alles gedaan in z’n leven, maar ik nog niet. Vorig jaar was ik na heel wat mislukte relaties weer vrijgezel. Dave was al die tijd verliefd op mij gebleven. Ik wist altijd wel dat hij er was, we hadden soms contact, maar ik deed er niks mee. Ineens dacht ik: wat bezielt mij? Van al mijn ex-vriendjes was ik met Dave het gelukkigst! Hij is nuchter, heel lief, grappig en ziet er goed uit. Eigenlijk is hij net zo’n type als mijn vader. Ik trok de stoute schoenen aan en voor de eerste keer in jaren stuurde ik hém een berichtje in plaats van andersom. Niet veel later gingen we samen een weekend naar Barcelona. Drie maanden later liet ik zijn naam op mijn arm tatoeëren...”

Enige tijd daarvoor zag je leven er minder rooskleurig uit... 

“2017 eindigde voor mij verschrikkelijk. Mijn relatie (met zanger Waylon, red) ging uit - wat ik totaal niet zag aankomen. Ik had geen huis meer, zat weer bij mijn ouders, was echt even down the drain. Hormonaal zat ik met mezelf in de knoop: ik kreeg niet het lijf waar ik keihard voor werkte. En qua werk rommelde ik maar wat aan. Vriendinnen zeiden: ‘Joe, je hele sparkle is weg.’ Zo voelde het ook. Alle reden om depressief te worden, wat niet veel scheelde. Ik zat in een vicieuze cirkel waar ik niet meer uit leek te komen. Gelukkig lukte me dat wel, door erover te praten. Onder meer met een kennis die hetzelfde had gehad. Zij raadde me aan om in retraite te gaan. Daar zat ik tussen mensen die allemaal iets naars hadden meegemaakt. Je maakt stiltewandelingen, maar praat ook veel met elkaar. Iemand zei: ‘Er is niet zoveel mis met jou, je hoofd is gewoon erg moe.’ Dat klopte. Ik pushte mezelf altijd tot het uiterste en mocht best wat liever worden voor mezelf. Vanaf dat moment besloot ik: het is oké om alles op een lager pitje te zetten. En mijn focus te verleggen. Na een halfjaar stond ik er weer voor open om op stap te gaan. En om Dave een berichtje te sturen...”

Zie je er tegenop om te bevallen in Zuid-Korea?

“Ik ben drie keer in een ziekenhuis geweest dat me werd aangeraden door de club, maar daar sprak amper iemand Engels. De communicatie is gewoon rottig. Ik denk dat ik daar in paniek raak als ze na de bevalling weglopen met mijn kind. Die Braziliaanse spelersvrouw woont hier twee jaar en is hier bevallen. Bij een ziekenhuis mét een Engelssprekende arts én een tolk. Dat wil ik dus ook. Het is de bedoeling dat mijn moeder er ook is. Het lastige is dat een bevalling niet te plannen is. Mijn opa en oma willen ook komen, net als Daves ouders. Fijn als ze elkaar afwisselen. Dat iemand me in de eerste week met de baby kan bijstaan. Dan hoef ik het niet allemaal in mijn eentje te doen als Dave weg is voor een uitwedstrijd of trainingskamp.”

Meer weten over Joëlle Witschge? De nieuwe Beau Monde ligt nu in de winkel!