Journaliste en society-watcher Ella Vermeulen becommentarieert de wereld van Hollywood en omstreken.
Tot voor kort viel topmodel Naomi Campbell wat mij betreft in de categorie Getikte Diva’s. Elke Paris Fashion Week lekten er weer geweldige aanvaringen met visagisten uit, omdat die het waagden haar op te maken met reeds geopende make-up. En altijd was ze, tot ontzetting van de brandweer, driftig in de weer met kwasten met alcohol insprayen (“Als je niets anders hebt: gebruik wodka”) en vervolgens droogföhnen.
Op de catwalk een absolute ster in het verkopen van kleren, backstage ‘quite a production’ zoals zelfs goede vriendin Donatella Versace minzaam toegeeft. Ik vond het wel grappig (en ook een beetje zielig dat ze zo bang was) om te zien hoe Campbell vloog met een mondmasker, latex handschoenen, duizend ontsmettende Dettoldoekjes en een eigen dekentje om op te zitten. Om bij aankomst eerst grondig de buitenkant van haar koffers te desinfecteren en vervolgens te tieren als de voorrijdende auto-met-chauffeur niet van voor tot achter rook naar Sterilon. Niemand zal haar daar nog om uitlachen, Naomi is inmiddels beschermheilige van smetvrezigen in roerige coronatijden. “Ik ben een overlever,” stelt ze. “Als je goed nadenkt over wat je allemaal kunt oplopen op publieke plekken, pak jij óók niet meer zo snel een leuning of een handvat vast.”
De ‘Being Naomi’-video’s die ze op YouTube plaatst, zijn nu niet alleen meer onderhoudend, het gaat richting publieksvoorlichting. Ik kijk tenminste ademloos naar hoe ze poetst en veegt en met een schoon doekje de vieze doekjes oppakt voor ze die in een plastic zakje knoopt, voor het geval een drieste bacterie een uitbraakpoging uit de prullenbak zou doen. Ooit zou ik dit overdreven hebben gevonden, nu vind ik het grondig en verstandig.
Feit is wel dat Naomi’s smetvrees een glijdende schaal is. Voor een vlucht van Los Angeles naar New York verkleedde ze zich in een hazmat-pak (beschermings-overall), roze latex handschoenen, een grote ‘lasbril’ en een Burberry-cape (je bent tenslotte een supermodel of niet). “Ik zie er best leuk uit,” constateerde ze na een blik in de spiegel. “Ik voel me erg op mijn gemak zo, om te reizen. Ik vlieg nu zo min mogelijk, maar als het niet anders kan, dan zo.” Vervolgens liep ze als een kordate akela over het vliegveld en gaf het personeel een standje, omdat het geen handschoenen droeg: “Je zou handschoenen moeten dragen, je raakt paspoorten aan. Doe het voor jezelf en je familie, dit is niet wat je wilt.”
Vraag Naomi naar de juiste formule zelfgemaakte handgel en ze dreunt die van de Wereldgezondheidsraad op. Vraag haar om een noodmondkapje en ze legt uit hoe je daarvoor een beha gebruikt, als een soort bloedmooie MacGyver. Kan de VN haar niet alvast boeken voor de eerstvolgende pandemie? Ik ben om!
