Kim Kötter & Eva Koreman én hun moeders: 'Ruzies gingen meestal over vriendjes'

Kwekken en tutten. Of kibbelen en hakketakken. Zet moeders en dochters bij elkaar en het kan alle kanten opgaan. Beau Monde durfde het aan en haalde drie BN’ers met moeders naar de fotostudio. “Ik realiseer me soms niet dat ze bekend is, maar spaar wel alle knipsels over haar.”

tekst SELIEN KOSTER foto’s FERIET TUNC styling DANIËLLE DINKGREVE haar & make-up ANNEMIEKE VAN DUUREN met M.A.C. en Delilah cosmetics

Kim Kötter & moeder Els

Schoonheidskoningin/presentatrice KIM KÖTTER (37) is helemaal op haar gemak in de spotlights, in tegenstelling tot haar moeder Els Kötter (58). “Wat dat betreft lijkt Kim veel meer op mijn man. Dat aanwezig zijn, goed kunnen praten en van aandacht houden. Dat heb ik helemaal niet. Maar voor deze fotoshoot maak ik een uitzondering.”

GLAMOURPOES

Els: “Kim was als kind helemaal niet van de glitter en glamour. Als ze uit school kwam, was ze het liefst buiten: met de paarden, in bomen klimmen, met haar neefje fietsen. Het was een gezellig en enthousiast kind.”

Kim: “Tijdens onze schooluren deed mama de administratie van het bedrijf dat ze samen met mijn vader had. Als wij thuiskwamen, was ze er dus altijd. Het was overigens geen moeder die thuis met een kopje thee zat te wachten als we uit school kwamen, ze was altijd bezig. Met de stallen uitmesten of het huishouden. Als ik rustig een kopje thee wilde, ging ik naar oma.”

Els: “Kim en oma – mijn moeder – hadden een heel bijzondere band. Toen mijn moeder slecht ter been raakte, belandde ze in een rolstoel. Kim haalde oma dan op en sjeesde door het park met de rolstoel. Oma gierde het uit van het lachen. Fantastisch was dat. Ze overleed een paar jaar geleden en zelfs op haar sterfbed heeft ze gewacht tot Kim er was. Heel bijzonder.”

Eva Koreman & moeder Annetje

Toen radio-dj/‘Expeditie Robinson’-deelnemer EVA KOREMAN (35) op haar 19de het huis verliet, had moeder Annetje Koreman (63) instant last van het empty nest syndroom. “Toen kochten we maar een kat. Een mannetje, die vernoemden we naar Eva: kat Evert. Maar daar had ik niet zoveel aan, want die neemt geen vriendinnen mee naar huis. Bovendien is ’ie heel suf en niet zo intelligent. Maar hij is helemaal onderdeel van het gezin.” 

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

HUILEND IN DE SNEEUW

Annetje: “Eva was een heerlijk kind. Lief, sociaal, grappig. Ze hield niet van op de voorgrond treden en was al jong met muziek bezig. Ze had altijd vriendjes en vriendinnetjes mee. Die bleven eten en slapen; heerlijk vond ik dat. Die leuke kinderen om me heen. Ik deed altijd gekke dingen met ze. Dan rolde ik ze in een tapijt en legde ik ze bij het vuilnis. En lachen dat ze deden. Daarna op de bank met limonade.” Eva: “Of we mochten met het matras van de logeerkamer van de trap af sleeën. Dan deed m’n moeder gewoon gezellig mee hoor.” Annetje: “En ook als puber was Eva niet echt lastig. Ja, ze is een halfjaar een beetje vervelend geweest. Dat was toevallig toen we gingen wintersporten met z’n drieën. Wilde ze de ene dag snowboarden zonder les, de andere dag skiën, dan weer niks. Gek werd ik ervan. Toen zei ik tegen haar: ‘Als je zo blijft doen, zet ik je op de trein naar huis!’ Zei ze: ‘Ja, graag!’” Eva: “Uiteindelijk hebben jullie me gewoon mijn gang laten gaan en spraken we om vier uur ergens af. Snowboarden zonder les kan natuurlijk niet, dus dan viel ik uit de lift, liep ik huilend en woedend met al die hormonen naar boven de berg op, om daar weer met de board te vallen. Vreselijk. Zulk verwend gedrag."