Royal paardenmeisjes: edele vrouwen, edele dieren

Achter elke prinses hinnikt wel een lief paard (of een hele kudde). Hoe zit dat toch met de royal liefde voor alles wat briest, blaast en snuift?

De liefde voor paarden begint bij burgermeisjes zo rond een jaar of negen. Prinsessen zijn er veel jonger bij, omdat de koninklijke stallen vol staan met pony's en paarden. Het kostenplaatje telt in niet geval niet zo en bovendien hoort paardrijden traditioneel binnen de koninklijke cultuur. Josephine van Denemarken reed als peuter al op een pony en prinses Anne zette haar kleindochter Mia op een paardje toen die nog één moest worden.

Anne: paardengek

De Princess Royal, hier in 1971, is volkomen paardengek en won twee zilveren en een gouden medaille bij de European Eventing Championship. Ze deed ook mee aan de Olympische Spelen van 1976 met het Team Hippique, op een paard van haar moeder: Goodwill. "Als ik in het openbaar verschijn verwachten mensen dat ik hinnik, tandenknars, over de vloer schraap en met mijn staart zwaai, wat allemaal niet makkelijk is", aldus Anne. Grote broer Charles is kernachtiger: "Als ze met een paard had kunnen trouwen, had ze het gedaan."

Jongens haken later in

Prinsjes zijn iets minder enthousiast, vermoedelijk omdat hun motoriek dan nog niet zo goed is. Josephine's broer Vincent rijdt bijvoorbeeld net even wat minder soepel. Bovendien is het hele royal Penny-gebeuren ook best een beetje meisjesachtig, volgens de meeste jongens. Royal boys worden pas veel later paardengek, als polo in beeld komt. William en Harry hebben bijvoorbeeld pas goed leren rijden als tieners, omdat ze het niet konden uitstaan om steeds door hun vader te worden verslagen.

Paard als grote vriend

Volgens Duits onderzoek van psycholoog Harald Euler is paardenliefde een eerste poging om los te komen van de ouders. In het geval van prinsessen betekent dit ook even los zijn van de nanny, de bodyguard en het paleis. Ze mogen eens lekker door de modder prakken, een paard zeurt niet over je haar en is ook nooit nijdig als je brutale dingen tegen fotografen hebt geroepen. Zoiets schept de basis voor een onvoorwaardelijke liefde. Charlotte Casiraghi verloor haar vader en moest twee stiefvaders zien gaan en komen, maar haar paarden waren er altijd voor haar. Ook bij lastige sprongen.

Kracht over macht

Een paard dwingt respect af: het zijn grote dieren, hun poten heten benen en hun kop is een hoofd, wat ze bijna menselijk maakt. Het is voor iedere kind, dus ook een prinses, leuk om zo'n sterk en machtig dier aan te kunnen. Aan de andere kant kan een paard ook een stevig leermomentje opleveren: als het geen zin heeft, kan Hare Koninklijke Hoogheid het schudden. Mary van Denemarken heeft hier rijles en kwam volkomen kapot van het paard.

Máxima leerde jong rijden

En soms is een paard een opstapje naar een leuk leven. Voor Carmenza, de oma van koningin Máxima, stonden Argentijnse polospelers voor status en ze wilde dan ook dolgraag dat een van haar dochters met zo'n hunk zou trouwen. Polo stond voor haar synoniem met een goede familie, status en geld. Máxima groeide dan ook op met paarden, haar familie hield er een stuk of zeven in Pergamino, om de kinderen te leren rijden en polo te leren spelen, zodat ze zich thuis zouden voelen in de hogere klasse. Dat ze inderdaad makkelijk in het zadel zit, was te merken tijdens het bezoek aan Mongolië in 2006, waar ze duidelijk zin in de steppe had. En een toepasselijke paardenstaart droeg.

In galop langs het naaktstrand

De Oranjes rijden regelmatig redelijk anoniem over ruiterpaden in Nederland en wat minder anoniem op het strand van Wassenaar. Het is een hobby die volledig uit de schijnwerpers wordt gehouden, volgens royaltydeskundige Marc van der Linden: "Als koning Willem-Alexander langs het strand in galop gaat, mogen daar vanwege de mediacode geen foto’s van gemaakt worden. Dat is jammer, want de koning passeert ook een stukje naaktstrand en dat alleen al zou leuke foto’s opleveren of een video die regelrecht naar Lucky TV zou kunnen."