Huilend zat Daphne Deckers in 2016 aan de keukentafel toen haar dochter Emma een toneelopleiding ging volgen in Los Angeles. Jarenlang zagen ze elkaar maar een paar keer per jaar. En toen kwam de lockdown, tijdens Emma’s tripje naar Nederland… “Zeven dagen werden ineens acht maanden.”
Het was Emma’s droom om een bekende actrice te worden. Maar het afscheid van Nederland, haar warme nest en haar moeder, die ze beschouwt als haar BFF, ging Emma niet in de koude kleren zitten. Moeder en dochter zagen elkaar vier keer per jaar. Totdat de coronacrisis begin maart hen noodgedwongen voor langere tijd herenigde. Acht maanden later wonen Daphne en Emma nog steeds samen onder één dak.
Wat is er gebeurd?
Emma: “Ik kwam in maart naar Nederland om mijn verjaardag te vieren. Dat viel midden in de coronacrisis, maar ik dacht dat ik in juni na de lockdown wel weer terug zou vliegen. Helaas geldt er een inreisverbod in de V.S. en daarom zit ik hier acht maanden later nog. Ik vind het fijn om mijn familie en vrienden weer om me heen te hebben, maar qua carrière is de situatie minder gunstig. Er stonden twee films op de planning waarin ik deze zomer een rol zou gaan spelen, en die zijn beide uitgesteld. Super balen, want het balletje begon net een beetje te rollen in Amerika.” Daphne: “En dat balletje ligt nu helemaal stil. In het begin van het jaar, toen corona nog niet speelde, is Emma’s film ‘Natural disasters’ in première gegaan in Los Angeles. Die film zou naar allerlei filmfestivals gaan, maar opeens is de hele bodem eronderuit gezakt.”
Hebben jullie elkaar gemist toen jullie ver uit elkaar woonden?
Emma: “De eerste maanden vond ik best lastig zonder mijn familie en moest ik erg wennen aan de nieuwe omgeving. Opeens woonde ik op een Amerikaanse campus.” Daphne: “Jullie gingen op dezelfde dag weg. Alec (Daphnes zoon, red.) ging voor zijn tenniscarrière een tijdje in Florida trainen en Richard (Krajicek, red.) ging met Emma mee om haar te helpen opstarten in Los Angeles. Ik had iedereen uitgezwaaid en toen zat ik ineens helemaal alleen aan de keukentafel. Voor het eerst hoorde ik de klok tikken, zo stil was het. Ik dacht: ‘Jeetje, iedereen is weg. Het wordt nooit meer hetzelfde. Maar guess what: drieënhalf jaar én een pandemie later zijn ze er allemaal weer.” Emma: “Je hebt het allemaal lekker teruggekregen, hè mam.”
Emma, wilde je altijd al actrice worden?
Emma: “Op de middelbare school was ik een verlegen kind. Mijn ouders hebben me aangeraden om toneellessen te gaan volgen. Ik vond het leuk om te doen, maar de wens om hartchirurg te worden was toen groter. Nadat ik geslaagd was voor de middelbare school, zijn mama en ik naar Amerika gegaan om een rondreis te maken. Aan het einde van die reis had mijn moeder als verrassing een tweeweekse zomercursus op de American Academy of Dramatic Arts in Los Angeles geregeld. Na het eerste uur wist ik al: dit is het.” Daphne: “Veel vrienden van Emma wilden na het VWO een tussenjaar. Richard en ik waren daar ouderwets truttig in en zagen dat niet zo zitten. Drie maanden zwerfhondjes redden op Bali en dan negen maanden voor de tv liggen – dat had ik iets te vaak gezien. Ik besloot om samen met Emma een reis te maken naar San Francisco, Mexico en tot slot Los Angeles waar ik die verrassing voor haar had. Ik dacht: als ik dit allemaal aanbied, gaat ze dat tussenjaar niet doen! Hoe dom was dat? Wat dacht ik nou: dat ik mijn dochter in Los Angeles kon neerzetten en dat ze dan nog met me mee naar huis kwam?” Emma: “Ik heb jullie er wel van moeten overtuigen dat die acteerschool in Amerika een goed idee was. Dat snap ik ook. Het is niet niks als je dochter naar de andere kant van de wereld verhuist.”
Hoe vond jij het om met bekende ouders op te groeien?
Emma: “Het heeft voor- en nadelen. Het is leuk dat je naar premières kunt en er zijn altijd deuren die voor je opengaan. Maar verder zal ik het toch echt zelf moeten doen. Wel vraag ik me soms af of mensen mij leuk vinden, omdat ik ‘de dochter van’ ben.” Daphne: “In Amerika weet niemand wie we zijn. Nobody cares. Dat is echt geweldig.”
Je ouders zijn al 21 jaar getrouwd. Zie jij hun relatie als voorbeeld?
Emma: “Zeker. Het is bijzonder dat ze al zolang bij elkaar zijn. Het gebeurt vaak dat mensen gaan scheiden zodra het even wat minder gaat. Terwijl ik denk dat je daar doorheen kan werken. Het is inspirerend om te zien dat jullie nog steeds veel van elkaar houden. En dat mijn vader nog steeds alles doet om het jou naar de zin te maken. Zoals een reep chocolade halen als je daar trek in hebt.” Daphne: “Kleine gebaren zijn belangrijk. Richard neemt nog steeds regelmatig bloemen voor me mee, gooit mijn tank vol als hij bijna leeg is en krabt de ruiten van mijn auto als het vriest. Hij is heel romantisch.” Emma: “Het ziet er tussen jullie twee bijna makkelijk uit. Nee, dat is niet het goede woord. Het is fijn om een voorbeeld van liefde te zien die geen struggle is. Jullie relatie geeft me een goed beeld van hoe liefde eruit kan zien. Zo wil ik het ook.” Daphne: “Ik heb vrienden die hevige ruzies hebben en dan vooral het goedmaken fijn vinden. Ik ben meer van het harmoniemodel. Ruziemaken is niks voor mij.”
Meer lezen over Emma & Daphne? Je leest het in de nieuwe Beau Monde! Morgen overal te koop.
Bron: Anne Tonen | Beeld: Stef Nagel
