Melania Trump: een passende finale van haar tijd als First Lady

Journaliste en society-watcher Ella Vermeulen becommentarieert de wereld van Hollywood en omstreken.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op Jill Biden. Ik kan haar nooit genoeg zien fröbelen (ze is zo’n überjuf!) en met de First Dogs zien spelen. Die troostrijke Doris Day 2.0 vibe van haar is net wat we nu nodig hebben. Maar toch: ik mis Melania Trump.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Niet dat ze nou zoveel deed, maar ik mocht haar altijd graag door het beeld zien zeilen in onberispelijke couture op dodelijke hakken, als een permanent pissige sfinx. Melania was uiterst vermakelijk, omdat ze absoluut niet haar best deed om in de smaak te vallen. Ze heeft vier jaar in de Executive Residence van het Witte huis door glossy’s zitten bladeren en in haar spa gezeten. Geen maatschappelijke projecten, geen meeslepende initiatieven, wel geplagieerde speeches en een dubbelganger voor de vervelende fotomomenten. Je moet het maar durven.

Voor mijn gevoel kwam ze alleen ten tonele om stiefdochter Ivanka (“De prinses die koningin wil zijn,” volgens Melania’s voormalige assistent) naar de achtergrond te verdrijven of bits Donalds zweterige hand weg te meppen. Stond haar met botox gevulde snoetje op ‘emotieloos’, dan was dat een meevaller voor haar man, want als het goedje enigszins was uitgewerkt, keek ze vooral koeltjes naar hem. Het leukst waren misschien nog wel de momenten tijdens staatsbezoeken, als Donald zich geen raad wist en Mel zich ontpopte tot een vrouw van de wereld die elegant keuvelde met prinsen en presidenten. Als je Brigitte Macron weet te charmeren, dan heb je wel iets te bieden – die laat zich niet zomaar inpakken.

Ik betwijfel of Melania het leven in Washington mist, want ze heeft nooit een poging gedaan om dat te omarmen. Veelzeggend: ze besteedde zelfs de afscheidsbriefjes voor haar persoonlijke staf uit, omdat een paar aardige woorden opschrijven haar nog te veel moeite was. Het was een passende finale van haar tijd als First Lady. Haar huidige dagen in Mar-a-Lago zijn niet heel anders dan in Washington en vervuld van goddelijke leegte – hoe houdt een mens dat vol? Donald golft en tiert, zij houdt haar vertrouwde dagritme aan. “Ze gaat naar de spa, luncht, gaat weer naar de spa en dineert met Donald op de patio,” vertelt een ingewijde aan CNN. “En dan terugspoelen en herhalen. Elke dag.”

Er is nog geen kiekje van uitgelekt, dus ik koester de laatste beelden van Melania, die volmaakt chic vertrok uit Washington in Europese labels als Chanel en Dolce & Gabbana, gewapend met een Hermès Birkin (boodschap: “Val dood, America First”) om in Palm Beach uit te stappen in een boho-kaftan van Gucci die aan alle kanten ‘Happy Hour!’ uitstraalde. Ze negeerde de pers, ze negeerde haar man, ze was er echt helemaal klaar mee. En tóch mis ik haar – saai was Melania in ieder geval niet.