Wow: zo ziet Lenny Kuhr er tegenwoordig uit!

Ze schreef in 1969 geschiedenis als één van de vier winnaars van het Eurovisiesongfestival. En sindsdien heeft Lenny Kuhr niet stilgezeten! We nemen een kijkje naar wat de zangeres vandaag de dag zoal bezighoudt.

Douze points

Het was een legendarische avond, toen in maart 1969: bij de veertiende editie van het Eurovisie Songfestival werden, na een bizarre samenloop van omstandigheden, maar liefst vier landen tot winnaar uitgeroepen.

De Engelse Lulu, Spaanse Salomé, Franse Frida Boccara én, natuurlijk, de Nederlandse Lenny Kuhr. Helena Hubertina Johanna Kuhr, zoals ze voluit heet, wist hiermee voor de derde maal een Nederlandse winst te boeken bij het liedjesfestijn. Amper negentien jaar was ze, maar met die kenmerkende diepe stem wist Lennie het verhaal van haar troubadour vol overtuiging te brengen. Een rode jurk, een gitaar om de hals, en het haar casually opzij gespeld... zo herinneren we ons dat iconische optreden.

https://www.youtube.com/watch?v=7NDkJsPdLN8

Internationaal succes

Daarna brak een periode vol internationale ambities aan. Zo kreeg Lenny onder andere een platencontract bij de Franse platenmaatschappij Phonogram. In Nederland werd het echter wat stilletjes rond de zangeres. In het Limburgsch Dagblad van 1972 schreef men destijds: "Iedereen is haar Eurovisie-songfestival-succes alweer vergeten", en "Misschien is het wel voor haar carrière goed geweest dat de Brabantse Lenny Kuhr niet op de Hollandse toer is doorgegaan."

Ze zingt in het Frans, wordt tweede bij een internationaal songfestival in Polen, scoort hits in het Canadese Quebec, en tourt door Japan: Lenny gaat letterlijk de hele wereld over.

Hollands succesnummer

Natuurlijk is er in 1974 het WK Voetbal, waar Nederland een tweede plaats weet te veroveren. Ter ere van bondscoach Rinus Michels brengt Lenny Kuhr een herschreven versie van De Troubadour ten gehore, genaamd De Generaal.

https://www.youtube.com/watch?v=0TKifwn4YW8

In de jaren '80 en '90 verschijnen er nog meerdere Nederlandse nummers, en ontdekt de zangeres een talent voor Nederlandstalige fado-nummers. Inmiddels zijn we een flink aantal jaren verder, maar Lenny maakt nog altijd furore als zangeres.

Benieuwd hoe de zangeres er tegenwoordig uitziet? Klik dan door naar de volgende pagina!

Stem

We noemden het al even, maar die stem van Lenny is te herkennen uit duizenden. Doorleefd, een tikje hees en vol karakter: zo vind je ze maar weinig. De schrik was dan ook groot toen begin 1993 opeens dat gouden strotje het begaf tijdens een optreden. In november 1994 deelt de zangeres met het Limburgsch Dagblad: "Ik werd helemaal teruggeworpen op mezelf. Het was een periode van diepe eenzaamheid, maar ook van diepe bezinning."

"Maar na verloop van tijd merkte ik dat m'n stem was veranderd. De volumineuze tijd van De Troubadour, waarmee ik voor ons land naar het Eurovisie Songfestival ging, was weg. Daarvoor in de plaats was een zekere verstilling gekomen. Een hoge verfijning", aldus de zangeres na haar terugkeer.

Icoon

Hoewel er in 1972 nog werd geschreven dat haar 'songfestival-succes vergeten' zou zijn, valt dat anno nu reuze mee. Zo straalde Lenny in 2021 nog vanaf de Rotterdamse daken toen Nederland de 65e editie van het Songfestival mocht organiseren, naast sterren als Lordi, Helena Paparizou, Sandra Kim, Måns Zelmerlöw én de eveneens Nederlandse Teach-In.

https://www.youtube.com/watch?v=0u0DMJaV5Ac

Anno nu is Lenny nog altijd een graag gezien gezicht in Songfestival-kringen. Zo wist de zangeres in november 2022 een volle Ziggo Dome te overtuigen met haar uitvoering van De Troubadour. Meer dan vijftig jaar later een volle zaal laten meezingen met je grootste hit: dát is nog eens talent hebben.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Hopelijk kunnen we nog héél lang van de heerlijke stem van Lenny blijven genieten. Wij zetten 'm vast nog een keertje in: Lalalalailala...

Bron: Limburgsch Dagblad 23-09-1972 / 26-11-1994, De Tijd 31-08-1971 | Beeld: NL Beeld / BrunoPress, NL Beeld / Nationaal Archief