/https%3A%2F%2Fs3.eu-central-1.amazonaws.com%2Fcontent-cdn-wp.beaumonde.nl%2F2023%2F04%2F24600766-BrunoPress-scaled.jpg "Perspresentatie boek Maxime Meiland")
In gesprek met Beau Monde legde Maxime Meiland al eens uit dat zij bepaald geen makkelijke jeugd heeft gehad. In het programma Who's That Girl blikte zij gisteravond terug op een hoop gelukkige herinneringen aan de plek waar ze opgroeide, maar sprak ze ook bijzonder openhartig over de meest duistere periode van haar leven.
Pittige jeugd
In Who's that girl? brengt Maxime een bezoekje aan het huis waar ze lange tijd heeft gewoond en haar oude school in Frankrijk. Dat zorgt voor leuke herinneringen en anekdotes over de Ik Vertrek-periode. Niet veel later gaat Maxime ook in op een gitzwarte bladzijde uit haar jeugd. In de tweede klas van de middelbare school werd er namelijk een naaktfilmpje van haar verspreid, haar ouders gingen scheiden en op haar vijftiende werd ze verkracht. "Ik voelde me zo alleen", vertelt Maxime over die periode.
De Meiland-telg heeft 'jaren niks gezegd' tegen haar familie. "Ik dacht echt: ik kom hier nooit meer overheen. Terwijl het eigenlijk zo veel mensen gebeurt, maar dat besef heb je dan nog niet."
Erover praten
Voor Martien en Erica is het moeilijk om hierover te praten. Ze betreuren het dat ze de dader destijds niet bij de kraag hebben kunnen vatten. "Dat ze daar ook niet over praatte, vind ik zo jammer. Als je naar je moeder gaat, ga je meteen naar de huisarts of het ziekenhuis en heb je DNA. (...) DNA is keihard bewijs." Achteraf ziet Maxime dat ook in. "Ik had het eigenlijk meteen moeten zeggen", beaamt ze. "Want dan was het heel anders geweest. Je gaat het toch bij jezelf zoeken", legt ze uit. "Ik was natuurlijk ook onhandelbaar thuis. Dan denk je alleen maar: het ligt aan mij."
In therapie
Maxime vertelt dat ze de verkrachting 'zeker drie jaar' voor zichzelf heeft gehouden. Daardoor was deze periode voor haar extra moeilijk. "Ik heb op een gegeven moment vaker gedacht, ik wil niet meer", deelt ze over de zelfmoordgedachten waar ze destijds mee kampte. "Maar elke keer dacht ik: ik kan het mijn moeder niet aandoen. Mijn moeder had al geen broer en zus meer, haar vader was heel vroeg overleden, ze had een man die al twee keer wegging. Ik denk: dat kan ik niet, ik kan dat niet doen." Voor deze heftige gedachten heeft Maxime hulp gekregen. Ze is, ook samen met haar moeder, in therapie gegaan. "Mijn moeder moest ook zo huilen. 'Nu snap ik waarom je zo doet, waarom je zo onhandelbaar bent.' Dat was zo'n opluchting voor mij. Er viel zo'n last van mijn schouders af."
Denk jij aan zelfdoding? Neem gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl of bel 0800-0113. Na een ongewenste seksuele ervaring kun je terecht bij Centrum Seksueel Geweld. Bel gratis en anoniem met 0800-0188 of chat via www.centrumseksueelgeweld.nl.
Nog steeds effect
Hoewel deze donkere bladzijde uit Maxime haar leven inmiddels al jaren geleden is, zijn de effecten nog steeds merkbaar. Zo vertelt grote liefde Leroy hoe haar trauma zich vandaag de dag nog kan uiten. "Je merkt af en toe wel dat ze er nog last van heeft", vertelt hij. "Zeker als we bijvoorbeeld aan het stoeien zijn en je pakt d'r even een keer vast, gewoon uit goede bedoeling. We hebben een paar keer gehad dat ze dan helemaal in paniek raakt en dat ze begint te huilen en wegloopt."
Bron: Grazia, Dingen voor Vrouwen, Who's That Girl | Beeld: BrunoPress