7 mensen die beweren royal te zijn

Af en toe duikt er weer eens iemand op die beweert de geheime liefdesbaby van een royal te zijn.

De meest recente is Simon Dorante-Day die beweert het kind te zijn van Britse kroonprins Charles en hertogin Camilla. Hij zou zijn voortgekomen uit het prille begin van de romance en werd geboren in 1966 in Gosport.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Toen hij anderhalf jaar was, is hij geadopteerd door Karen en David Day. Charles zou zeventien zijn geweest toen hij hem zou hebben verwekt.

Simon vindt dat hij sprekend op prins William lijkt.

Geruchten dat de romance van Charles en Camilla een zwangerschap zou hebben opgeleverd, zijn er al sinds de jaren zeventig. Sue Townsend, die eerder de satire 'The Queen and I' schreef, hing er zelfs het hele vervolg 'Queen Camilla' aan op. In die roman verdween Camilla een tijdje uit beeld en beviel in Zwitserland. Het zoontje in het boek werd geadopteerd door een braaf Brits stel en groeide op tot een extreem saaie burgerman die zijn recht op de troon opeiste en uiteindelijk werd afgevoerd naar een inrichting. Simon woont tegenwoordig in Australië en zou graag een DNA-test willen om zijn vermeende gelijk af te dwingen. Be careful what you wish for, Simon.

Anastasia

Nu is 'prins Simon Charles' niet de enige die beweert blauw bloed te hebben. De bekendste claimer ooit is Anna Anderson die meer dan zestig jaar volhield prinses Anastasia te zijn, dochter van Nicholas II, de laatste tsaar van Rusland. Ze zou als enige de moordpartij op het gezin in 1918 hebben overleefd. Links Anna, midden en rechts Anastasia.

Anna (rechts) dook in 1920 op in Berlijn, sprak vloeiend Russisch en deed zich zo succesvol voor als tsarendochter, dat er een hele cult rond deze 'Laatste Romanov' ontstond. DNA-tests leverden geen match en toen de stoffelijke resten van de tsarenfamilie werden gevonden, bleek Anna een fantast, net als vele andere vrouwen die zich voordeden als de prinses.

Caraboo

In 1817 was het Britse dorpje Almondsbury in de ban van prinses Caraboo. Deze jonge vrouw verscheen met een zwarte tulband op en sprak 'een exotische taal'. Via een Portugese tolk meldde ze prinses Caraboo te zijn, lid van de koninklijke familie van Javasu, een klein atol in de Indische Oceaan. Ze zou door piraten gekidnapt zijn en ontsnapt zijn door in het ijskoude Bristol Channel van boord te springen en naar de wal te zwemmen.

Caraboo was meteen een enorme hit: ze sliep op de vloer, zwom naakt in het nabijgelegen meer en klom in bomen om te bidden tot een god die ze Allah Tallah noemde. Ze trok massa's mensen naar het dorp, tot iemand van een buurdorp ontdekte dat Hare Hoogheid in werkelijkheid Mary Baker was, een dienstmeisje dat voor haar gewerkt had. Baker gaf toe dat ze alles had verzonnen, maar de legende van prinses Caraboo is nooit meer helemaal verdwenen en is meerdere keren verfilmd.

Ingrid en Alberto

Oud-koning Juan Carlos van Spanje mag graag pochen over zijn 1500+ minnaressen. Zoveel dames beminnen maakt de kans groter dat zulks gevolgen heeft, natuurlijk. Op het moment dat Juan Carlos aftrad en dus niet langer onschendbaar was, zag Belgische Ingrid Sartiau dan ook haar kans schoon en spande een rechtszaak aan om te worden erkend als zijn kind: hij zou een affaire hebben gehad met haar moeder Liliane.

Ze was niet de eerste: eerder probeerde Alberto Solà Jiménez hetzelfde. Hij zou zijn voortgekomen uit een affaire van JC met een vrouw uit een rijke Spaanse familie. Pikant detail: Ingrid en Alberto, die elkaar tot voor kort niet kenden, lieten DNA –testen uitvoeren waaruit met 91% zekerheid blijkt dat ze één dezelfde ouder hebben.

Oscar en Mildred

Oscar van den Boogaard, schrijver van onder andere ‘Kindsoldaat’, zegt dat hij een buitenechtelijke zoon is van prins Bernhard. Zijn vader was een bekende van de prins, zijn moeder een kennis van Juliana en zou halverwege de jaren vijftig een verhouding met Bernhard hebben gehad. Hard bewijs is er niet, maar zijn verhaal is ook weer niet volstrekt onwaarschijnlijk. De Rijksvoorlichtingsdienst zegt echter: "Wij hebben daar op basis van de ons nu bekende informatie geen enkele aanwijzing voor."

De beste manier om de claim te staven zou een DNA-test zijn, met als vergelijkingsmateriaal het DNA van Mildred Zijlstra, die ook een vrij geloofwaardig verhaal heeft over Bernhard als biologische vader. Blijkt daaruit dat de kans groot is dat ze dezelfde ouder hebben, dan staan ze allebei sterker.

Misschien ook voor jou:

Krijgt België er een nieuwe prinses bij?