De zus van de Queen mag dan een schoonheid zijn geweest, ze was ook hilarisch onbeschoft en een snob tot op het bot.
De prinses komt over als 'de burleske nachtclubversie van haar zus' en genoot ervan andere mensen ongemakkelijk te maken. 'Ik ben uniek. Ik ben de dochter van een koning en de zus van een koningin,' was haar manier van zichzelf introduceren als ze het een beetje ongezellig wilde houden.
Prinses Margaret: Glamourgirl van de Windsors
De anekdotes zijn talrijk. Margaret kwam eeuwig te laat omdat ze wist dat ze de belangrijkste gast was en het heerlijk vond mensen op haar te laten wachten. Ze bracht koks en gastvrouwen tot wanhoop om haar uitputtende schema van roken en drinken bij te houden. Bovendien mocht niemand weg voor zij was vertrokken: 'Niemand verlaat mijn aanwezigheid tot ik daarvoor mijn permissie heb gegeven,' kefte ze dan. Toen een zwangere vrouw een stoel wilde pakken, zei ze bits: 'Niemand gaat zitten voor Royalty zit.' Iemand met een gezond ego dus. Margaret vond zelfs haar oma, koningin Mary, een soort pauper, omdat die slechts de dochter van een hertog was en als zodanig geen first-class koninklijk bloed had. Ze keek ook neer op haar eigen moeder Elizabeth, omdat die alleen maar de dochter van een Schotse graaf was. “Ik ben eraan gewend,” zei de Queen Mum bij leven vol berusting.
Wie al neerkijkt op haar eigen moedertje, heeft natuurlijk helemaal geen genade voor haar vrienden, die haar altijd met 'Ma'am' moesten aanspreken. Zelfs haar kinderen David en Sarah moesten haar aanspreken als 'prinses Margaret' als er anderen bij waren, 'mummy' was verboden. Het enige water dat ze dronk, was Malvern (kraanwater was ver beneden haar stand) en de enige whisky die ze dronk, was Famous Grouse en wee degene die dat niet in huis had. Roerei noemde ze als zo'n beetje de enige in het land boterei (buttered eggs) omdat dat volgens haar de enige juiste benaming was. “Ze had iets van Hyacinth Bucket,” zegt Craig Brown, auteur van biografie 'Ma'am Darling: 99 Glimpses of Margaret'. “Zoals ze stond op protocol, mensen tegen de haren instreek en altijd het verkeerde zei. Ze zei ooit tegen een man op krukken: 'Heb je wel eens in de spiegel gekeken en gezien hoe je loopt?' Haar zwakte was dat ze zich belangrijk wilde voelen, omdat haar zus de koningin was en zij niet.”
Ambassades vonden het vreselijk om haar op bezoek te krijgen, omdat ze altijd alles en iedereen afkeurde: speciaal voor haar gemaakte gerechten, haar verblijf, de omgeving in het algemeen, de ambassadeur in het bijzonder. Men besteedde dagen aan het voorbereiden van werkbezoeken die ze afzei, omdat ze geen zin had. En als ze eens ergens opdraafde, deed ze dat meestal met tegenzin. Hier ↓ begroet Margaret (rechts) haar zus Elizabeth bij een bezoek aan Mustique, het eiland waar Margaret als societykoningin regeerde.
En waar ze ook was, ze liet zich vervoeren in een Rolls-Royce met een speciale verhoogde vloer die haar langer liet lijken. Ze kon uiteraard ook niet zonder motorescortes van de politie en helikopters op kosten van de belastingbetaler.
Margaret was ook een beetje zielig: een product van haar omgeving, wereldvreemd, altijd in de schaduw van haar zus. Ze mocht niet trouwen met haar grote liefde, ze miste het flegmatieke van Elizabeth, die haar rol meer als dienend ziet dan als verheven zijn. Maar Margaret heeft, ook toen ze volwassen was en meer haar eigen leven kon bepalen, echter nooit haar best gedaan om een leuker en nuttiger mens te worden.
De prinses was wie ze was en ze had nare laatste jaren, toen ze na een reeks beroertes in een rolstoel terecht kwam. Er werd niet uitbundig om haar gerouwd toen ze in 2002 stierf en ze was niet populair. Craig heeft maar één straat kunnen vinden die naar haar genoemd is: Prinses Margaret Avenue ligt in Margate en telt qua glamour slechts het adres van mobiele kapper Haircare At Home by Sharon. Als dat je erfenis als prinses is…
Bron: Craig Brown, Daily Mail | Beeld: Bsr Agency
