De Oranjes zijn 19 jaar getrouwd en we denken nog vaak met weemoed aan 02-02-2002, wat een dolle dag was voor royalty-watchers wereldwijd.
Omdat we altijd elke gelegenheid aangrijpen om te zwijmelen over een royal wedding, blikken we terug op die uitzonderlijk warme 2 februari 2002 (het was 15 graden!) die ons onder andere De Traan en tango Adiós Nonino opleverde.
Er werd beeldig geposeerd
De Oranjes, niet bekend om hun liefde voor uiterlijk vertoon, vonden dat er een officieel portret moest komen van het gelukkige stel. Waar andere koningshuizen van zo'n gelegenheid gebruik maken om hun pracht en praal weer eens te luchten en een paleiszaal te showen, toont het verlovingsportret van Willem-Alexander en Máxima toch vooral calvinistische trekjes. Al wist Máxima er goddank nog een beetje bling in te smokkelen. We haalden opgelucht adem: hoop doet leven.
170.000 dollar extreme eenvoud
In 'Máxima: de Argentijnse jaren' valt te lezen dat La Zorreguieta vrijwel niets te zeggen had over haar bruidsjapon. Als meisje droomde ze van een crèmekleurige jurk met blote schouders en een wolk van kant. Maar als aanstaande kroonprinses kreeg ze van koningin Beatrix te horen 'dat het ontwerp van Valentino zou zijn en dat ze zich verder nergens zorgen over hoefde te maken'. Lees: nergens mee mocht bemoeien. Máxima schikte zich. In het begin vond ze zichzelf eruitzien als een kolossaal gipsen beeld, maar er kwam geen klacht over haar lippen. Beatrix wilde graag dat ze er ongeveer net zo uitzag als zij, toen ze in het huwelijk trad met prins Claus. Een wijde opstaande kraag, een verhoogde taille en een vijf meter lange sleep: 170.000 dollar extreme eenvoud. Pas bij de laatste passessie, toen ze zichzelf met alles erop en eraan in de spiegel zag, moest Máxima toegeven dat het een goddelijke jurk was.
Prinses Beatrix: verliefd, verloofd, getrouwd!
Claus kon erbij zijn
Voor iedereen, maar toch vooral voor Willem-Alexander, die veel van zijn vader hield, was het fijn dat zijn vader bij het huwelijk kon zijn. Prins Claus, intelligent, vriendelijk, zeer populair, was toen al erg ziek. Hij had nog maar één nier en die werkte niet goed meer, bovendien leed hij aan de Ziekte van Parkinson en had hij problemen met zijn longen. Hij overleed in oktober 2002.
De koninklijke traan
Carel Kraayenhof speelde prachtig op zijn bandeon. Het moment was beladen omdat het refereerde aan Máxima's afwezige vader en haar Argentijnse achtergrond. En de regisseur, slimme ploert die hij was, wist van tevoren dat Máxima zou volschieten. Ze wist het zelf ook en had een zakdoekje paraat (by the way, complimenten aan haar waterproof mascara). Zoals het jawoord werd onderbroken door gejuich van buiten, alsof we allemaal een beetje met haar trouwden, zo was het bij De Traan even muisstil. Politiek incorrect of niet, veel mensen vonden het toch zielig voor Máxima, dat haar ouders niet op haar bruiloft mochten zijn, vanwege het politieke verleden van Jorge Zorreguieta.
Ooit maakte prins Charles Diana publiekelijk aan het huilen
Wiebelen in de Gouden Koets
Hier was het jawoord net uitgesproken. Máxima Zorreguieta maakte als Hare Koninklijke Hoogheid Máxima Prinses der Nederlanden, prinses van Oranje-Nassau, mevrouw van Amsberg met haar kersverse man een rijtoer door Amsterdam met de Gouden Koets. Die was speciaal voor deze gelegenheid uit Den Haag overgebracht. Máxima mag dan volgens 'De Argentijnse jaren' tegen vrienden hebben gemopperd dat het Koninklijk Huis haar meer als tweederangs actrice dan als bruid behandelde op haar grote dag, ze speelde haar rol met verve. En wuifde gedurende de hele rit, twintig minuten lang, alsof ze alle 20.000 toeschouwers persoonlijk wilde groeten.
De Balkonscène en De Kus
Na de rit was het tijd voor de balkonscène op het Paleis op de Dam. Een uitgelaten menigte joelde om een 'kus-kus-kus!' Willem-Alexander aarzelde even, maar gaf zijn bruid toch een bescheiden zoen, met een hoog Hollands doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg-gehalte. Het was de eerste keer dat een Nederlands koninklijk paar elkaar in het openbaar kuste. Het smaakte blijkbaar naar meer, want er volgde een tweede en een derde kus. En pas na de vierde – 8,3 seconden – hielden ze er mee op. We hopen dat ze elkaar vandaag nog even vrolijk zoenen. Happy Anniversary!
Bron: De Argentijnse Jaren, Ella Vermeulen, RVD, Telegraaf, Vorsten | Beeld: Koninklijk Huis, BrunoPress, ANP
