Op 6 mei 1960 stapte prinses Margaret in het huwelijksbootje met fotograaf Antony Armstrong-Jones. Het royal liefdessprookje kreeg geen happy ending, maar zorgde wel voor een vleugje vernieuwing binnen de monarchie.
Margaret & Tony
Het kwam voor velen als een verrassing dat de zus van de koningin zich verloofde met een fotograaf zonder adellijke afkomst, maar met een groot netwerk aan ietwat louche boho vrienden. De twee stonden destijds symbool voor de moderne monarchie, afkeer van de traditie en vooral een losbandige levensstijl. Op hun royal wedding werd al snel duidelijk dat 'Tone' en 'Pet', zoals ze elkaar noemden, niet alles volgens het boekje zouden doen.
Allereerst was het voor prinses Margaret al heel wat om iemand uit 'het gewone volk' te trouwen. Het was de eerste keer in 400 jaar dat de dochter van een koning met een níét koninklijke of adellijke partij aan het altaar stond. Iets wat meerdere mensen aan het hof liever niet hadden, maar de koninklijke familie zelf keurde het goed. Ze konden de prinses moeilijk voor de tweede keer een huwelijk weigeren, nadat ze eerder geen toestemming had gekregen om de gescheiden Peter Townsend te trouwen.
Prinses Margaret: Glamourgirl van de Windsors
Op televisie
Het huwelijk van Margaret en Tony was de eerste royal wedding die op televisie werd uitgezonden – zo'n 300 miljoen mensen over de hele wereld zaten voor de buis om het spektakel te volgen. Prinses Margaret werd naar het altaar van Westminster Abbey gebracht door haar zwager, prins Philip. Daar in de kerk keken nog eens 2000 mensen toe hoe Margaret en Tony, voor de gelegenheid omgedoopt tot Earl of Snowdon, elkaar het jawoord gaven. Gelukkig was er genoeg taart, want de patissiers maakten een exemplaar dat net zo lang was als de pasgetrouwde prinses zelf (toegegeven, met haar 1,55 m was ze vrij petite, maar voor een bruidstaart is het niet verkeerd!).
Tiara en trouwjurk
Geheel volgens de traditie droeg Margaret een tiara op haar trouwdag, maar met de specifieke regeltjes daaromheen nam ze het niet zo nauw. Zo koos ze geen erfstuk uit de koninklijke collectie, maar kocht ze zelf een nieuw exemplaar op een veiling. Ze droeg het pronkstuk al tijdens meerdere gelegenheden vóór haar huwelijk. Voor een ongetrouwde vrouw destijds een zeer vooruitstrevende (volgens sommigen: schandalige) stap.
Haar jurk, daarentegen, hield ze zeer bescheiden voor iemand die juist bekend stond om haar decadente levensstijl. Het ontwerp van koninklijke couturier Norman Hartnell was simpel, elegant en tijdloos (dat laatste kun je niet zeggen van andere iconische royal trouwjurken, zoals die van prinses Anne of prinses Diana).
Schandalen en scheiding
De tradities die op de trouwdag van de Snowdons werden verbroken, waren maar een kleine schok voor de conservatieve monarchisten, vergeleken met wat nog zou komen.
Kort na het huwelijk werd een buitenechtelijk kind van Tony geboren, verwekt tijdens zijn verloving met prinses Margaret. De prinses zelf wist van niets en werd zelf ook twee keer moeder. In 1961 kwam zoon David ter wereld en drie jaar later volgde dochter Sarah.
Aan huis gekluisterd door het moederschap besloot Margaret het Londense nachtleven dan maar naar Kensington Palace te verplaatsen, waar Tony (en de Britse pers) niet zo blij mee waren. De twee groeiden steeds meer uit elkaar, hielden er meerdere buitenechtelijke relaties op na (met vrouwen én mannen), en prinses Margaret sleepte zich door haar mislukte huwelijk met gigantische hoeveelheden whisky en sigaretten.
In 1978 liep het huwelijk definitief op de klippen: een echtscheiding die opnieuw inging tegen alle tradities. Het was pas 14 jaar later, in 1992, dat scheidende senior royals een 'algemeen fenomeen' werden. Dat jaar zetten prinses Anne, prins Charles, én prins Andrew een punt achter hun relaties. Binnen een paar maanden na de scheiding was Tony opnieuw getrouwd. Margaret, daarentegen, bleef ongehuwd tot aan haar dood in 2002.
Bron: Tatler | Beeld: Brunopress
