Je wilt niet weten waar God Save The Queen écht over gaat

Iedereen keer als de Britten hun nationale volkslied zingen, gniffelen historici en terecht, want het ís ook echt hilarisch.

Hilarisch was het niet voor de Franse koning Louis XIV die in 1686 niet meer lekker op zijn troon kon zitten. De beste dokters van het land werden naar Versailles geroepen om de koninklijke derrière te bezichtigen. Diagnose: ontstoken aambeien, vermoedelijk door te veel paardrijden. Hij riekte bovendien nogal…

Omdat in die tijd artsen niet opereerden en (kleine) ingrepen overlieten aan barbiers, werd barbier Charles-Francois Felix uit Tassy erbij gehaald. Die had weinig trek in de operatie, omdat niet veel mensen die overleefden en hij ook aan zijn eigen hachje dacht, maar goed – het is lastig een koning iets te weigeren.

Omdat het nieuws over het royal achterwerk en de riskante ingreep was uitgelekt, sloeg heel Frankrijk vlijtig aan het bidden. En op de meisjesschool van St-Cyr, een paar mijl van Versailles, schreef directrice Madame de Brinon de originele woorden voor: 'Dieu protège le roi, de sa main souverain! Vive le roi!' Het was een gebed waarin God werd gevraagd de koning elke dag te beschermen. Dus ook als er een barbier in de buurt van zijn billen bezig was met een mes, al zei De Brinon dat niet specifiek, chic als ze was. De meisjes zeiden het elke dag op en de juf liet het hofcomponist Jean Baptiste Lully op muziek zetten waardoor het in kringen rond Versailles al snel een hit werd.

De barbier oefende vlijtig en voerde uiteindelijk zonder narcose – Louis was best een bikkel – een geslaagde operatie uit. De koning overleefde het, zat in geen tijd weer in het zadel en ging naar de school waar de meisjes hun ode aanhieven. Dat werd al snel een nationale traditie, componist George Frederik Handel hoorde op doorreis het lied in 1714 in Parijs en vond het een dermate aanstekelijk mopje dat hij het meenam naar Engeland en liet vertalen.

Ook in Engeland vond de adel het een wereldnummer en ze zingen het nog steeds, met de aanpassing in koning of koningin. De huidige versie luidt: 'God save our gracious Queen! Long live our noble Queen! God save the Queen! Send her victorious, happy and glorious, long to reign over us, God save the Queen.' Zo werd een Franse smeekbede rond aambeien vol blauw bloed uiteindelijk het nationale volkslied van Engeland: God Save The Royal Bips. Opeens klinkt 'Wilhelmus van Nassouwe ben ik van Duitsen bloed' niet eens meer zo gek, toch?

Bron: Ella Vermeulen (Beau Monde Archief) | Beeld: BrunoPress