Wolter Kroes exclusief: 'Ik ben soms te aardig voor mensen, waardoor ik vaak mijn kop heb gestoten'

Elke twee jaar een splinternieuwe auto, een kast vol merkkleding en een eigen boot. Wolter (52) laat ’m graag breed hangen, maar de coronacrisis dwingt hem tot nieuwe inzichten.“Ik had beter kunnen investeren in een paar pandjes.”

Wat heeft jouw jeugd je gebracht?

“Liefde, heel veel liefde. Ik ben opgegroeid in een gezellig, klein huisje in een arbeidersbuurt in Wormerveer. Mijn vader was ondernemer en had een eigen schildersbedrijf, mijn moeder was thuis, bij ons. Er waren in de straat altijd volop vriendjes om mee te spelen, in de zomer zat ik vaak met mijn vader met een hengeltje aan de waterkant, elk jaar gingen we met z’n allen op wintersport. Het is hetzelfde wat ik mijn kinderen probeer mee te geven, dat het de simpele dingen zijn die je gelukkig maken.”

Welke karaktertrek van jezelf betreur je het meest?

“Ik ben soms te aardig voor mensen, waardoor ik vaak mijn kop heb gestoten. Het is in het verleden regelmatig gebeurd dat mensen me gouden bergen beloofden, waar ik dan helemaal in meeging. Dat ging over contracten, optredens of andere kansen. Maar uiteindelijk kwam er niks van terecht. In mijn vak zijn er veel mensen die je niet kunt vertrouwen, daar ben ik inmiddels wel achter. Ik ben daardoor harder geworden en meer op mijn hoede, maar in mijn hart ben ik nog steeds dezelfde gozer die voor iedereen klaarstaat.”

Lust of liefde?

“Heel veel lust tijdens de liefde, mag dat ook? Je moet proberen om in je liefdesleven een hoop lust te houden. Tess en ik zijn inmiddels zestien jaar bij elkaar. Natuurlijk verandert het met de jaren wel ten opzichte van vroeger, maar ik heb geen gebrek aan lust. Alleen voor Tess hè, niet voor andere vrouwen. Vroeger vond ik het veel moeilijker om de verleidingen te weerstaan. Tussen mijn 20ste en 30ste was ik altijd de hort op en kreeg ik veel aandacht van vrouwen. Tsja, dan hield ik het niet altijd bij één vrien- din op hetzelfde moment, maar dat hoorde gewoon bij het leven dat ik leidde. Ik zou er nu niet meer aan moeten denken. We zijn zo’n gelukkig gezin, met huisje-boompje-beestje. Het is mijn grootste nachtmerrie om dat kwijt te raken, dus dat risico zou ik nooit nemen.”

Wat zie je als je in de spiegel kijkt?

“Een Oempa Loempa. Een iets te zwaar, iets te klein, iets te lelijk, maar wel succesvol mannetje (lacht). Ik ben niet perfect, maar wel vrolijk. En dat is waar het uiteindelijk volgens mij om gaat: een goede uitstraling. Daarom ben ik alsnog blij met wat ik zie. Het kan altijd beter, maar het is wat het is, en ik ben er tevreden mee.” Meer lezen over Wolter? Je leest het in de nieuwe Beau Monde - vanaf morgen in de winkels!