Journaliste en society-watcher Ella Vermeulen becommentarieert de wereld van Hollywood en omstreken.
Imago
De nieuwste Hollywood must-have is een ‘Image Architect’. Het fenomeen dook op in het recente rodeloperseizoen, waar popjes hun persoonlijke ‘merkbouwer’ uitbundig bedankten, alsof die hen het leven had geschonken. Vergeet een doorgewinterde agent die je langs foute rollen loodst. Vergeet ook je vertrouwde stylist die tactvol het maatlabel uit een jurk tornt als je als celeb een dikke dag hebt.
Column Ella: ‘Crisismanagement à la Hollywood’
Gezien worden
Wie wil meetellen, delegeert nu alles – looks, socials, agenda – aan een bureau dat als Image Architect aan je merk werkt en met dat zorgvuldig gefinetunede imago op commissiebasis zo veel mogelijk geld voor beide partijen probeert te verdienen. Het is een leep concept, je zou kunnen zeggen dat Kim Kardashian er de grondlegger van is. Verschil is wel dat Kim & Co het zelf invulden, zodat het bij de K’tjes, in alle wulpse malligheid, toch nog enige eigenheid heeft. Daarvan is geen sprake meer bij Kerry Washington die ziel en zaligheid onderbracht bij het kantoor Image Architect Luxury Law van superstylist Law Roach. Hij maakte van Céline Dion een fashionsensatie voor ze abrupt van het toneel verdween door fysieke problemen. Zendaya en Anya Taylor Joy behoren ook tot zijn klanten en maakten hetzelfde traject door. Gevolg: beeldige kiekjes en altijd het gevoel dat er iets niet helemaal klopt. Dat is het risico van een Image Architect, die bepaalt op welke events je gezien moet worden, wat je op je socials post en wat je waar moet aantrekken om als fashionista te worden beschouwd en zo jezelf in de markt te zetten.
Oversharen
Het ziet er al snel geforceerd uit, als een eindeloze parfumreclame. Hoewel Kerry’s Insta is opgeknapt door er meer werk van te maken, kijk ik toch liever naar de tijdlijn van bijvoorbeeld Jennifer Lopez (commercieel, maar ze deelt ook veel privé en post vrijwel alles zelf) of Chrissy Teigen (schaamteloze over-sharer die alle reacties leest en daar ook regelmatig op reageert).
Bij de mannen: Ryan Reynolds (slim en geestig) en Arnold Schwarzenegger (klunzig en ik kan hem niet genoeg met ezeltje Lulu door zijn keuken zien scharrelen). Zij mikken niet louter op een algoritme, maar geven je het gevoel dat je een echt mens volgt die zichzelf niet al te serieus neemt en ook wel eens een dag heeft waarop het niet zo lekker gaat. Hoe gelikt en hip een Image Architect ook lijkt, het voelt als een gepasseerd station, gezien het feit dat het perfecte plaatje aan status inboet en authenticiteit steeds meer wordt gewaardeerd. Tegen aanstormende starlets zou ik zeggen: doe het lekker zelf. Draag waar je blij van wordt, deel je vreugdes en verdriet voor zover je dat wilt. Maar lever je niet uit aan een PR-machine die uiteindelijk alleen maar aan je wil verdienen. Dat kun je ook zelf, en vermoedelijk beter.
Tekst: Ella Vermeulen | Beeld: Brunopress
