Diva’s in de dop
Al van jongs af aan zijn de zusjes Vol bezig met muziek. In 2007 krijgen ze voor het eerst internationale bekendheid met hun verschijning bij het Junior Songfestival in Rotterdam. Hoewel de zusjes eerst nog favoriet lijken te zijn voor de trofee, gaat uiteindelijk de Wit-Russische inzending er dat jaar met de prijs vandoor.
Vanaf dat moment is de muziekcarrière van het getalenteerde drietal hoe dan ook een feit. Van nummers over het klimaat à la Adem in, Adem uit, tot de standaard pestkop op school (Fout Ventje) – de zussen scoren verschillende hits bij de jongere generaties. Hoe dat eruitzag? Nou, hartstikke stijlvol natuurlijk, met een heerlijke dosis mid 2000’s tienermode.
Riemen en sjaals over blazers, over geknoopte tops en matchende accessoires – en natúúrlijk met de bijbehorende dansjes…het is alsof je in een tijdmachine stapt.
Heftig
Inmiddels weten we natuurlijk dat de zussen nog véél meer in hun mars hadden. Zo mochten ze in 2017 opnieuw Nederland vertegenwoordigen bij het Songfestival – dit keer de ‘volwassen’ editie. Dat jaar reizen de zussen af naar gastland Oekraïne, waar zij met het nummer Lights and Shadows een indrukwekkende ode brengen aan hun familie.
Hoewel het de zussen namelijk muzikaal voor de wind gaat, zit de familie Vol in zwaar weer door de ziekte van moeder Isolde. Zij leed aan een zeldzame vorm van botkanker. Het nummer moet hoopgevend zijn. “Wij gaan er alles aan doen om Nederland trots te maken en de titel naar ons land te halen. Tevens willen we een lach van trots op het gezicht van onze moeder toveren. Een dankbetuiging voor alles wat zij voor ons heeft gedaan en nog steeds betekent”, delen de zussen via hun website. In de finale van het Songfestival halen de zussen een indrukwekkende elfde plek. Twee maanden na hun deelname delen de zussen het verdrietige nieuws dat hun moeder is overleden.
Altijd bij elkaar
Het gemis van hun moeder blijft, hoewel ze hun verdriet steeds meer een plekje kunnen geven. Zo vertelt Amy in gesprek met RTL Boulevard: “Ik haat het als mensen zeggen: het is goed zo. Nee, het is helemaal niet goed.”
Zus Shelley vertelt in hetzelfde interview dat het soms voelt alsof ze toch nog dingen kan delen met haar moeder. “Een van de eerste nummers die we recent zelf schreven, gaat hierover: Dat ben jij. Soms gebeurt er iets waardoor je opeens haar aanwezigheid even voelt. Je hebt de neiging om het meteen te verwerpen, zo van: dat slaat nergens op, het is gewoon toeval. Misschien is het wel toeval, maar maakt dat iets uit? Het geeft me hoop en ik word er vrolijk van.”
Bron: Beau Monde archief, Trouw, Eurovision.tv, RTL Boulevard | Beeld: NL Beeld
