Vandaag is het precies vier jaar geleden dat prinses Christina, het jongste zusje van prinsessen Beatrix, Irene, en Margriet kwam te overlijden. Een flinke klap voor de hechte familie, maar haar herinnering blijft springlevend.
Marijke, Christina
In vergelijking met haar familieleden is prinses Christina altijd meer buiten de spotlights gebleven. Op 18 februari 1947 zag zij als vierde dochter van Juliana en Bernhard het levenslicht op Paleis Soestdijk – destijds nog als Maria Christina, met de roepnaam Marijke, maar vanaf 1963 met de roepnaam Christina.
Bij haar geboorte waren er ernstige zorgen om de gezondheid van de prinses. Tijdens haar zwangerschap was koningin Juliana namelijk besmet geraakt met rodehond, en Christina kwam ter wereld met een oogafwijking: aan één oog was ze blind, en het andere oog functioneerde ook niet naar behoren. Juliana’s hoop om via de omstreden gebedsgenezeres Greet Hofmans haar dochter te genezen, zou leiden tot een gigantische crisis in het paleis.
Zo zag prinses Margriet er vijftig jaar geleden uit
De prinses was niet bang om haar eigen weg in te slaan: een eigen naam, een eigen huwelijk zónder goedkeuring van de Staten-Generaal, en een eigen carrière in New York volgen elkaar op. In de Amerikaanse metropool maakte de prinses furore als zanglerares. Ook volgden er twee albums waarop de zus van de toenmalige koningin haar gouden strot liet horen. In gesprek met het gelijknamige blad, liet prinses Margriet al eens weten dat de muziek van haar zus veel troost biedt.
Altijd bij elkaar
Zo blikte Margriet twee jaar geleden terug op het overlijden van haar zusje: “Ze had botkanker en is lang ziek geweest. Ik mis haar erg, ze was zo’n lief en heerlijk mens. Ik kon enorm met haar lachen.”
Een troost voor prinses Margriet en haar zussen is dat ze nog veel (hoorbare!) herinneringen hebben aan Christina. “We hebben haar muziek nog en die geeft veel troost. Ik heb al haar cd’s en het is fijn dat ik altijd haar stem kan horen als ik dat wil”, vertelt Margriet. “Ze heeft zo veel voor jonge musici gedaan. Ik heb haar foto naast mijn computer staan en als ik aan het werk ben, ben ik in gedachten ook altijd even bij mijn zusje.”
Bron: Margriet, Story, Beau Monde archief | Beeld: BrunoPress
