Journaliste en society-watcher Ella Vermeulen becommentarieert de wereld van Hollywood en omstreken. Deze maand: Amalia’s studietijd.
Van Amalia, Alexia en Ariane is de eerste het meest outgoing. “Ze heeft veel humor en geen greintje verlegenheid,” zegt ontwerper Edouard Vermeulen van Maison Natan, die zowel Máxima als Amalia regelmatig kleedt en zó close is met de Oranjes dat hij al eens vakantie met hen vierde in de Griekse villa. “Ik kan je vertellen dat ze straalt, zelfverzekerd is en nogal van feesten houdt,” meldt hij in Paris Match, waarin hij haar verder omschrijft als spontaan, aards en hartelijk. “Haar jongere zussen zijn gereserveerder.”
Edouards omschrijving komt aardig overheen met wat we over Amalia leerden in het portret voor haar 18de verjaardag dat Claudia de Breij maakte. Ze heeft een flegmatieke, geamuseerde kant die alles wat raar is in haar leven – de aandacht, de beveiliging, haar toekomst die min of meer vastligt – wat luchtiger maakt. “Het moet maar, dat denk ik vaak,” zegt de prinses. “Van veel dingen. Het moet maar.”
Ik ben benieuwd hoe die houding zal uitpakken in haar studentenjaren. Er zijn de nodige speculaties dat Amalia de bloemetjes uitbundig buiten zal zetten in Amsterdam. Om eerlijk te zijn hoop ik dat ze die kans krijgt. Af en toe opgaan in de massa in donkere clubs, om te dansen, iets te veel te drinken en dan brak wakker te worden, hóórt bij deze leeftijd. Afgaand op foto’s die ik weleens zie langskomen, houdt ze inderdaad wel van een feestje. Dus met een beetje geluk vindt ze haar weg naar de Chin Chin Club en kan ze binnen een leuk dispuut de dingen doen die achttienjarigen nu eenmaal graag doen.
Ik betwijfel echter of Amsterdam echt een royal feestbeest rijker is. Niet alleen omdat Amalia al aardig heeft nagedacht over alles wat erbij komt kijken om troonopvolger te zijn en zich overduidelijk spiegelt aan haar moeder en oma over wat wel en niet handig is qua beeldvorming. Maar ook omdat ze een buitengewoon pittige studie heeft gekozen.
Inmiddels heeft ze de introductie, ontgroening en eerste colleges in Politics, Psychology, Law and Economics (PPLE) overleefd. Ik vermoed dat ze na de opwinding van de verhuizing, op kamers gaan, samenwonen met huisgenoten (ga er gerust vanuit dat elke gedeelde studentenkeuken plakt…) en alles wat er nog meer komt kijken bij het kennismaken met het studentenleven, niet uitbundig staat te hossen in een donker hol, maar eerder uitgeteld achter haar bureau aan het Singel zit te blokken.
PPLE is geen studie voor luie types: het betekent veel onderzoek doen, veel samenwerken, veel lezen en veel schrijven. En dat ook nog allemaal in het Engels. Een meisje zou amper nog energie hebben om te gaan stappen. Toch hoop ik dat het er af en toe van komt, nu het nog kan en ze nog even niets hoeft – behalve op tijd een college inrollen. Het is haar gegund.
Tekst: Ella Vermeulen | Beeld: BrunoPress
