Tanja Jess openhartig: 'Waarom is het zo lastig om mijn transdochter te accepteren?'

In gesprek met De Telegraaf vertelt Tanja Jess eerlijk over de beslissing van haar oudste kind om als vrouw door het leven te gaan. Hoewel ze haar dochter Alice altijd gesteund heeft in haar transitie, heeft ze zich ook veel zorgen gemaakt: "Niet omdat we er moeite mee hadden dat ze liever als meisje verder wilde. Wel omdat je denkt: wat staat je allemaal nog te wachten nu je niet het geijkte pad gaat volgen?"

Puberteit

Toen hun oudste kind in de puberteit kwam, merkten Tanja en Charly dat er iets speelde. "Ze ging van een blij, zorgeloos kind naar een teruggetrokken, veel somberder puber", herinnert Tanja zich. "Natuurlijk hebben bijna alle kinderen hun issues in deze periode, maar dit was anders. Wanneer ze boos was, verweet ze ons dat we haar helemaal niet kenden. Dat we geen idee hadden wie ze werkelijk was. Eigenlijk heeft het best een tijd geduurd voordat ze vertelde dat zij aan haar genderidentiteit twijfelde."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

"Het lastige is dat wanneer je zeker van je zaak bent, je eerst op een wachtlijst terecht komt van inmiddels zes jaar", vervolgt ze. "Pas dan kun je puberteitsremmers, als die nog zin hebben, psychische hulp en hormoonpreparaten krijgen. Natuurlijk kan die wachtlijst als extra bedenktijd dienen. Maar als je eenmaal zeker van je zaak bent, wil je het liefst dóór. Veel mensen worden door dat lange wachten op zorg depressief en soms zelfs suïcidaal."

Stormvloed aan reacties

Toen ze negentien jaar was, kon Alice in transitie. Het liefst had ze dit 'in de luwte' gedaan, maar vanwege de bekendheid van haar ouders besloten ze het nieuws toch openbaar te maken. "Op een gegeven moment ging het natuurlijk opvallen. Om zelf de regie te houden, hebben we er, op het moment dat Alice er aan toe was, voor gekozen om gezamenlijk uit de kast te komen. Dat leverde een stormvloed aan warme reacties op", vertelt Tanja.

Helaas kwamen er ook hele nare opmerkingen. "Dat doet een moederhart vreselijk veel pijn. Mijn dochter heeft niemand iets aangedaan. Waarom is het voor sommigen dan zo lastig te accepteren?"

Bekijk ook

Tanja Jess over emigreren: 'Ik leerde wat discriminatie inhoudt' | Beau Monde

Voor Tanja Jess was het een grote verandering om van Duitsland naar Nederland te verhuizen. Zéker omdat de nasleep van de oorlog nog altijd zichtbaar was.

Onbegrip

Waar die nare reacties vandaan komen? "Onbegrip vooral", denkt Tanja. "Dat snap ik ergens. Ik kan mijn eigen dochter ook nooit volledig begrijpen, want ik ben geen transgender persoon en weet niet hoe dat voelt. Het is gek om je erin te verplaatsen, want je kunt het nergens mee vergelijken."

Toch is begrip volgens haar niet waar het uiteindelijk om draait. "Je hoeft iets niet per se te snappen om het te kunnen accepteren en naast iemand te blijven staan. Als ouder heb je maar één taak: van je kind houden, het te steunen en te beschermen."