Er ging geen cent naar haar ex, ze vertrouwde haar moeder en haar zus met de afhandeling én ze hield rekening met de wilde jaren van haar zoons.
De prinses van Wales liet een vermogen na van ongeveer 20 miljoen pond (21,7 miljoen euro) waar circa 1/3de deel aan erfbelasting moest worden betaald. Dit vermogen was voornamelijk afkomstig uit de afkoopsom die ze had gekregen bij de scheiding van Charles.
Ze had in haar testament haar moeder en haar zus Sarah aangewezen als executeurs die het vermogen zouden moeten beheren tot haar beide kinderen 25 jaar oud waren. Ook is in het testament uitdrukkelijk opgenomen dat ze begraven wilde worden. Hoewel het testament gemaakt werd op het moment dat ze nog getrouwd was met Charles (1 juni 1993) ontving hij geen cent op grond van het testament.
In 1996 werd een klein aanvullend testament getekend, de benoeming van haar persoonlijk secretaris Patrick Jephson als executeur werd gewijzigd. Naast haar moeder – Frances Shand Kydd staat hier links – werd toen haar zus Sarah alsnog aangewezen als de tweede executeur. Dit lijkt een verstandige keus: Jephson zou een paar jaar later een geruchtmakend boek publiceren over de mindere kanten van Diana: niet echt het professionele gedrag dat je van een executeur verwacht.
De executeurs zijn kort na het overlijden met succes naar de rechter gegaan om de bestemming van de erfenis nog wat aan te passen, iets wat in Nederland ondenkbaar zou zijn. De rechter gaf toestemming om ook de 17 petekinderen een uitkering te doen en ook butler Paul Burrell kreeg nog iets uit de erfenis. Paul was Diana's vertrouweling, steun en toeverlaat. Na haar dood wist hij een aantal persoonlijke zaken veilig te stellen voor William en Harry, voor stafleden van prins Charles die konden wegnemen. Hiervoor werd hij later door het hof beschuldigd van diefstal.
Diana was zo verstandig om een bewindvoerder aan te wijzen om het vermogen van haar jonge kinderen te beheren totdat zij 25 jaar waren. De executeurs hebben deze termijn nog weten verlengen tot 30 jaar waarna de prinsen ieder zo’n 10 miljoen pond hebben gekregen zonder dat zij dit geld in hun wilde jaren konden verbrassen.
Zonder een testamentair bewind komt in Nederland het beheer aan een kind zelf toe als deze 18 jaar of ouder is. Je kunt in je testament zelf bepalen op welke leeftijd het bewind eindigt. Ook de executeursbenoeming van Lady Di was een goede zet. In de meeste gevallen wordt een familielid aangewezen. In het testament waren geen goede doelen opgenomen en werden alleen familieleden benoemd als beheerders en verkrijgers van de erfenis. Zo bezien was Diana niet altijd een prinses maar ook een vrouw van het volk.
Bron: Jasper Nobel | Beeld: ANP, BSR Agency
